SmartDogs.gr

Μαρίνα πράσινο μου αστέρι

"Μαρίνα πράσινο μου αστέρι
Μαρίνα φως του αυγερινού
Μαρίνα μου άγριο περιστέρι
και κρίνο του καλοκαιριού!

Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω,
λουίζα και βασιλικό,
μαζί μ’ αυτά να σε φιλήσω,
και τι να πρωτοθυμηθώ"

Απόσπασμα από το ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη

Γράφουν ζωές οι άγγελοι

Στην λατρεμένη μου Μελίτα.... Άγγελος με μορφή σκύλου...

Γράφουν ζωές οι άγγελοι
Και αναπνέουν
Γράφουν χωρίς να στοχάζονται
Πετούν
Και δεν σηκώνεται σκόνη
Με αδρή φαντασία τραγουδάν
Με χειρονομίες σβηστές
Και το γέλιο των βουνών
Τους ακολουθεί ρυθμικά
Σαν κύμα από δυνάμεις ελεύθερες
Αλλά υπακούεις

Τζίμης ο αλήτης μου

Σε περίμενα Αλητάκο μου ... Κάθε βράδυ...
Δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια..

Δεν ήθελες να μένεις στο σπίτι.
Ήθελες να αλητεύεις, να γυρνάς στις γειτονιές.
Ήσουν ελεύθερη ψυχή!!
Το σπίτι σε έπνιγε.

Το βλέμμα σου ήταν ο Ήλιος μου

Ένα χρόνο πριν...

Τίτι ο αγκαλίτσας μου

Δεν ήθελες όλες τις αγκαλιές. Μόνο την δική μου.
Καθόμουν, ξαπλωνα εσύ στην αγκαλιά μου. Ακόμα και όρθια αν γινόταν να γαντζωθεις πάνω μου να περπατάμε μαζί, θα το έκανες.

Εξ ου και τα υποκοριστικα σου.
Αγκαλίτσας, μαμάκιας και Ντρούλης (από το χοντρούλης).
Ήσουν ο μεγαλύτερος γάτος που είχα ποτέ. Σε μέγεθος και βάρος.
Κάποιες φορές γελούσα... Δεν ταίριαζε το όνομα "Τιτι" με έναν τεράστιο λεβεντόγατο!

Μοναχικός, ανασφαλής, απρόσιτος, ιδιαίτερος!

Νίκι ο ξεχωριστός μου!

Δεν έτρεξες ποτέ, δεν ασχολήθηκες καθόλου με τις άλλες γάτες, ούτε καν τις πλησίασες, αν σε πλησίαζαν έπαιρνες αμυντική στάση, δεν κρύφτηκες ποτέ σαν ένδειξη φόβου, δεν ανέβαινες πουθενά (μετά βίας ανέβαινες σε μια καρέκλα, που στη συνέχεια έκανες φωλίτσα).
Αντιδρούσες πολύ ξαφνιασμένα σε κάθε ήχο και σε κάθε παρουσία και έδειχνες φοβισμένος. Κι αυτό συνέβαινε κάθε φορά στα ίδια ερεθίσματα, όσες φορές κι αν συνέβαιναν. (πχ στο κλείσιμο της πόρτας).

Χάρης ο Εκλεκτός μου

Κάποιες φορές δε βρίσκεις λόγια να περιγράψεις...
Σα να μην υπάρχουν...
Ή σα να μη χωράνε αυτά που θέλεις να πεις... Αυτα που νιώθεις...

Εσύ, ήσουν το απαύγασμα της καλοσύνης, της ευγένειας και της ηρεμίας!
Μοναχικός, σιωπηλός, αθόρυβος, διακριτικός!
Οι Άγγελοι κάπως έτσι πρέπει να είναι!

Πως να μιλήσω για σένα Καλέ μου και τι να πω;
Όταν η δική σου Χρυσή Σιωπή έλεγε χιλιάδες πράγματ χωρίς να κουράζει, χωρίς να ενοχλεί, έδινε τόσα μαθήματα ζωής και γαλήνευε, όποιον βρισκόταν κοντά σου;

Ρίτα
Η Αφέντρα του σπιτιού μας

Ήταν Πρωτομαγιά, όταν μετακομίσαμε σ`αυτό το σπίτι κι εσύ ήσουν εδώ και μας υποδέχθηκες ...
Ήσουν η Αφέντρα αυτού του " έρημου" μέχρι τότε σπιτιού!
Εδώ, είχες βρει το καταφύγιό σου...
Από πότε και για πόσο; Κανείς δεν ξέρει...

Μόλις μας είδες, ήρθες και μας καλωσόρισες τόσο θερμά, σα να μας περίμενες από καιρό κι έκανες την άφιξή μας εδώ πολύ ευχάριστη με την τόσο συγκινητική υποδοχή σου!

Είσαι η Ηρωίδα μου

Λευκή μου, Δύναμή μου!!
Μου έφυγες κι Εσύ... Πήρες το δρόμο για το μεγάλο ταξίδι σου...

Η αληθινή αγάπη δεν έχει τέλος

«Γεια και χαρά σας, Αγάπες μου γεια χαρά σας!
Ας ήταν όνειρο που είμαι μακριά σας…»

Με τους στίχους αυτούς, από το «Γράμμα» της Χαρούλας Αλεξίου, κρυφομιλώ μαζί σας κάθε πρωί…
Κάθε πρωί, από τη μέρα που μου έφυγες κι εσύ Slimmaki μου και πήγες να βρεις τη Biggy μας, την αδελφούλα σου!