Σε αυτούς που έφυγαν
Πακίτο μου αγαπημένε μου, μας έφυγες κι εσύ
Submitted by eleni on Mon, 06/29/2015 - 13:38Πακίτο μου αγαπημένε μου, μας έφυγες κι εσύ…
Έφυγες τόσο ξαφνικά, που δεν έχω προλάβει ακόμα να καταλάβω!
Είναι γνωστή στους περισσότερους η πικρή σου ιστορία:
Μέχρι τα 9 σου χρόνια, έζησες δεμένος σε μια αλυσίδα, μέχρι που ευτυχώς βρέθηκες στο δρόμο της Άντας, που σε πήρε από αυτή την αθλιότητα στο σπίτι της και σου έδωσε την ευκαιρία να ζήσεις μια κανονική ζωή!
Όμως, κάποια άτυχη στιγμή τη δάγκωσες άσχημα, με αποτέλεσμα να σε φοβάται πια και η συμβίωσή σας να γίνει αδύνατη!
Στον γλυκό μου Απολλάκο
Submitted by eleni on Wed, 05/13/2015 - 15:11Στη Βασίλισσα της καρδιάς μου
Submitted by eleni on Wed, 05/13/2015 - 14:25Στη Βασίλισσα της καρδιάς μου
Και τι να σου πω τώρα εγώ Πικάκο μου;
Εσύ τα έλεγες πάντα όλα…, Εσύ τα ήξερες όλα….
Πέρασαν 2 μήνες από τότε που έφυγες κι ακόμα δεν το έχω πιστέψει...!
Σα να είσαι δω, σε βλέπω, σε νιώθω παντού, σου μιλάω …
Γιατί στ΄ αλήθεια, δεν ξέρω, πως μπορεί να συνεχιστεί κανονικά η ζωή χωρίς εσένα!
Έφυγες και χάλασαν όλες οι ισορροπίες, λες και κρατούσες Εσύ τα πάντα σε αρμονία!
Σε περίμενα πάλι σήμερα Πριγκίπισσά μου, αλλά δεν ήρθες…
Submitted by eleni on Sat, 10/25/2014 - 19:32Στο συντροφάκι μου
Submitted by eleni on Thu, 03/20/2014 - 12:14Στο συντροφάκι μου
10/12/2005 – Η μέρα με την πιο πικρή γεύση της ζωής…
Κι όμως, πέρασαν 8 ολόκληρα χρόνια, από τότε που πήρες το δρόμο γι΄ αλλού!
Δε θα πω, πως είναι, σα να μην πέρασε μια μέρα. Πέρασαν πολλές, αμέτρητες, αβάσταχτες, βασανιστικές μέρες και νύχτες μακριά σου.
Λένε, πως ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές και μαλακώνει τον πόνο και μάλλον έχουν δίκιο, ο πόνος μαλακώνει. Πως θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να ζούμε αλλιώς;
Μα η απουσία κάποιου που φεύγει; Το κενό που αφήνει πίσω του;
Λατρεμένη μου Λούσυ,έφυγες
Submitted by eleni on Thu, 03/20/2014 - 12:07Λατρεμένη μου Λούσυ, έφυγες…
Καλό σου ταξίδι!!!!
Πάλεψες πολύ το ξέρω, πάλεψες σιωπηλά, αθόρυβα, πάλεψες γενναία!!
Μα ήταν άνισος ο αγώνας σου καλή μου με τον καρκίνο και σε νίκησε!
Σε κράτησα εδώ όσο μπόρεσα, σε αγάπησα όσο δε βάζει ο νους, σε πόνεσα όσο η καρδιά δεν αντέχει!
Μα πιο πολύ σε θαύμασα, για τη δύναμη, τον αγώνα, το βουβό σου πόνο!
Όσκαρ-Ο πρώτος μου συγκάτοικος
Submitted by eleni on Sat, 12/01/2012 - 19:21Αφιερωμένο στον αγωνιστή σκύλο Diego
Submitted by eleni on Wed, 10/24/2012 - 13:45ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΣΚΥΛΟ “DIEGO” ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΚΑΡΔΙΑΚΗΣ ΦΙΛΗΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΡΙΑΣ «ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΣΠΙΡΗ» ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΚΗΣ ΦΙΛΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΔΑΣ ΤΗΣ «ΓΙΟΥΛΑΣ»
Η καρδιά μου θα κλαίει πάντα για τον “DIEGO”. Ο «DIEGO” για μένα αντιπροσωπεύει όλους τους «Αθλίους» της γης, όλα τα δεινά που περνάνε κατά τη διάρκεια της ζωής τους, τον ατελείωτο αγώνα που κάνουν μέσα στον πόνο από τη στιγμή που γεννήθηκαν, την περήφανη στάση τους για να τιμήσουν τη ζωή – αυτή που τους δόθηκε- και να επιβιώσουν.
Βίντεο- Αντίο στον αγαπημένιο μας Ντιέγκο
Submitted by eleni on Tue, 10/23/2012 - 19:32Μου έδωσες "μάθημα ζωής" με την υπομονή, τη θέληση για ζωή, τη δύναμή σου!
Θα είσαι για πάντα ο Άρχοντας στην καρδιά,ο Ήρωας στη σκέψη, ο Δάσκαλος στα δύσκολα...
Στη μνήμη της Sweety
Submitted by eleni on Sat, 10/20/2012 - 23:03Στο συντροφάκι μου
<<Πήρες το δρόμο που σε πήγε πολύ μακριά,
πήγες να ξεκουραστείς, έτσι έπρεπε!
Κι εγώ έμεινα εδώ, με σύντροφο τον πόνο,
που γέμισε πληγές την καρδιά μου
κι ο χρόνος δεν λέει να τις γιατρέψει!
Σε σκέφτομαι εκεί ψηλά κι αναρωτιέμαι:
Βρήκες φιλαράκια να σε προσέχουν,
να σ’ αγαπούν όπως εγώ καρδιά μου;
Αν κρυώνεις, αν φοβάσαι, αν πονάς;
Μα τι λέω; Υπάρχει πόνος εκεί;