Σε αυτούς που έφυγαν
Στο συντροφάκι μου
Submitted by eleni on Thu, 03/20/2014 - 12:14
Στο συντροφάκι μου
10/12/2005 – Η μέρα με την πιο πικρή γεύση της ζωής…
Κι όμως, πέρασαν 8 ολόκληρα χρόνια, από τότε που πήρες το δρόμο γι΄ αλλού!
Δε θα πω, πως είναι, σα να μην πέρασε μια μέρα. Πέρασαν πολλές, αμέτρητες, αβάσταχτες, βασανιστικές μέρες και νύχτες μακριά σου.
Λένε, πως ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές και μαλακώνει τον πόνο και μάλλον έχουν δίκιο, ο πόνος μαλακώνει. Πως θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να ζούμε αλλιώς;
Μα η απουσία κάποιου που φεύγει; Το κενό που αφήνει πίσω του;
Λατρεμένη μου Λούσυ,έφυγες
Submitted by eleni on Thu, 03/20/2014 - 12:07
Λατρεμένη μου Λούσυ, έφυγες…
Καλό σου ταξίδι!!!!
Πάλεψες πολύ το ξέρω, πάλεψες σιωπηλά, αθόρυβα, πάλεψες γενναία!!
Μα ήταν άνισος ο αγώνας σου καλή μου με τον καρκίνο και σε νίκησε!
Σε κράτησα εδώ όσο μπόρεσα, σε αγάπησα όσο δε βάζει ο νους, σε πόνεσα όσο η καρδιά δεν αντέχει!
Μα πιο πολύ σε θαύμασα, για τη δύναμη, τον αγώνα, το βουβό σου πόνο!
Όσκαρ-Ο πρώτος μου συγκάτοικος
Submitted by eleni on Sat, 12/01/2012 - 19:21
Ο Όσκαρ ήταν ο πρώτος μου συγκάτοικος, 25 χρόνια πριν!
Αφιερωμένο στον αγωνιστή σκύλο Diego
Submitted by eleni on Wed, 10/24/2012 - 13:45
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΣΚΥΛΟ “DIEGO” ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΚΑΡΔΙΑΚΗΣ ΦΙΛΗΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΡΙΑΣ «ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΣΠΙΡΗ» ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΚΗΣ ΦΙΛΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΔΑΣ ΤΗΣ «ΓΙΟΥΛΑΣ»
Η καρδιά μου θα κλαίει πάντα για τον “DIEGO”. Ο «DIEGO” για μένα αντιπροσωπεύει όλους τους «Αθλίους» της γης, όλα τα δεινά που περνάνε κατά τη διάρκεια της ζωής τους, τον ατελείωτο αγώνα που κάνουν μέσα στον πόνο από τη στιγμή που γεννήθηκαν, την περήφανη στάση τους για να τιμήσουν τη ζωή – αυτή που τους δόθηκε- και να επιβιώσουν.
Βίντεο- Αντίο στον αγαπημένιο μας Ντιέγκο
Submitted by eleni on Tue, 10/23/2012 - 19:32Μου έδωσες "μάθημα ζωής" με την υπομονή, τη θέληση για ζωή, τη δύναμή σου!
Θα είσαι για πάντα ο Άρχοντας στην καρδιά,ο Ήρωας στη σκέψη, ο Δάσκαλος στα δύσκολα...
Στη μνήμη της Sweety
Submitted by eleni on Sat, 10/20/2012 - 23:03
Στο συντροφάκι μου
<<Πήρες το δρόμο που σε πήγε πολύ μακριά,
πήγες να ξεκουραστείς, έτσι έπρεπε!
Κι εγώ έμεινα εδώ, με σύντροφο τον πόνο,
που γέμισε πληγές την καρδιά μου
κι ο χρόνος δεν λέει να τις γιατρέψει!
Σε σκέφτομαι εκεί ψηλά κι αναρωτιέμαι:
Βρήκες φιλαράκια να σε προσέχουν,
να σ’ αγαπούν όπως εγώ καρδιά μου;
Αν κρυώνεις, αν φοβάσαι, αν πονάς;
Μα τι λέω; Υπάρχει πόνος εκεί;
Βίντεο Στον Τζοι
Submitted by eleni on Fri, 10/19/2012 - 23:08
Βασανίστηκες καιρό από τον καρκίνο καρδιά μου!
Το ταλαίπωρο κορμάκι σου έλιωνε σιγά-σιγά και υπέφερες κάθε μέρα και πιο πολύ!
Δε μπορούσες να φας, γιατί το στοματάκι σου ήταν όλο μια πληγή.
Έμεινες μια χουφτίτσα, αλλά εσύ εκεί, το πάλευες, ήθελες να ζήσεις…
Όταν σε πήρα στα χέρια μου ήσουν γεμάτος πληγές, αδύνατος, έπιανα μόνο τα κόκαλά σου.
Θέλησα, προσπάθησα να σου δώσω την ευκαιρία να ζήσεις, αν και όσο γινόταν, χωρίς να υποφέρεις.
Χειρουργήθηκες και το πάλεψες… και τα κατάφερες καρδιά μου!!!
Σπίθα μου δεν ήλθες τυχαία στη ζωή μου
Submitted by eleni on Fri, 10/19/2012 - 23:07
Γράμμα στη Σπίθα μου
Σε είδα για πρώτη φορά ξαπλωμένη, ακίνητη, ανήμπορη να σηκωθείς και ράγισε η καρδιά μου!
Κι όταν αντίκρισα το σπινθηροβόλο, το τόσο εκφραστικό βλέμμα σου, αμέσως μου την έκλεψες την καρδιά και είπα μέσα μου: «Εσύ δεν ήλθες τυχαία στη ζωή μου…»
Κι έγινες από την πρώτη στιγμή η ΣΠΙΘΑ ΜΟΥ (ήταν αυτή η φλόγα στο βλέμμα σου!!), έγινες η έννοια μου, έγινες το μωρό μου, ένιωσα μεγάλη ευθύνη για ότι θα σου συνέβαινε!
Στη μνήμη του Ντιέγκο
Submitted by eleni on Fri, 10/19/2012 - 22:59
ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΓΕΡΟΥΛΗ
Μπαμπούσκα…
Πήγαινε να ξυπνήσεις το γερούλη μας να φάει
Τρέξε να φέρεις, έμεινε πίσω στη βόλτα και σε ψάχνει
Μείνε δίπλα του να νιώθει ασφαλής, δε φαίνεται καλά
Κάνε του χαρούλες, κάνε του παιχνιδάκια να σε βλέπει
και να χαίρεται
Μη στριφογυρνάς συνέχεια, σ΄ ακολουθεί πάντα σα σκιά,
μα δεν έχει αντοχές και εξαντλείται
Εσύ είσαι η πυξίδα του, η παρηγοριά του, η συντρόφισσά του,
ο λόγος που τον κρατάει στη ζωή