Σε αυτούς που έφυγαν

Αφιερωμένο στον αγωνιστή σκύλο Diego

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΣΚΥΛΟ “DIEGO” ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΚΑΡΔΙΑΚΗΣ ΦΙΛΗΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΡΙΑΣ «ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΣΠΙΡΗ» ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΚΗΣ ΦΙΛΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΔΑΣ ΤΗΣ «ΓΙΟΥΛΑΣ»

Η καρδιά μου θα κλαίει πάντα για τον “DIEGO”. Ο «DIEGO” για μένα αντιπροσωπεύει όλους τους «Αθλίους» της γης, όλα τα δεινά που περνάνε κατά τη διάρκεια της ζωής τους, τον ατελείωτο αγώνα που κάνουν μέσα στον πόνο από τη στιγμή που γεννήθηκαν, την περήφανη στάση τους για να τιμήσουν τη ζωή – αυτή που τους δόθηκε- και να επιβιώσουν.

Στη μνήμη της Sweety

Στο συντροφάκι μου

<<Πήρες το δρόμο που σε πήγε πολύ μακριά,
πήγες να ξεκουραστείς, έτσι έπρεπε!
Κι εγώ έμεινα εδώ, με σύντροφο τον πόνο,
που γέμισε πληγές την καρδιά μου
κι ο χρόνος δεν λέει να τις γιατρέψει!

Σε σκέφτομαι εκεί ψηλά κι αναρωτιέμαι:
Βρήκες φιλαράκια να σε προσέχουν,
να σ’ αγαπούν όπως εγώ καρδιά μου;
Αν κρυώνεις, αν φοβάσαι, αν πονάς;
Μα τι λέω; Υπάρχει πόνος εκεί;

Βίντεο Στον Τζοι

Βασανίστηκες καιρό από τον καρκίνο καρδιά μου!
Το ταλαίπωρο κορμάκι σου έλιωνε σιγά-σιγά και υπέφερες κάθε μέρα και πιο πολύ!
Δε μπορούσες να φας, γιατί το στοματάκι σου ήταν όλο μια πληγή.
Έμεινες μια χουφτίτσα, αλλά εσύ εκεί, το πάλευες, ήθελες να ζήσεις…
Όταν σε πήρα στα χέρια μου ήσουν γεμάτος πληγές, αδύνατος, έπιανα μόνο τα κόκαλά σου.
Θέλησα, προσπάθησα να σου δώσω την ευκαιρία να ζήσεις, αν και όσο γινόταν, χωρίς να υποφέρεις.
Χειρουργήθηκες και το πάλεψες… και τα κατάφερες καρδιά μου!!!

Σπίθα μου δεν ήλθες τυχαία στη ζωή μου

Γράμμα στη Σπίθα μου

Σε είδα για πρώτη φορά ξαπλωμένη, ακίνητη, ανήμπορη να σηκωθείς και ράγισε η καρδιά μου!
Κι όταν αντίκρισα το σπινθηροβόλο, το τόσο εκφραστικό βλέμμα σου, αμέσως μου την έκλεψες την καρδιά και είπα μέσα μου: «Εσύ δεν ήλθες τυχαία στη ζωή μου…»
Κι έγινες από την πρώτη στιγμή η ΣΠΙΘΑ ΜΟΥ (ήταν αυτή η φλόγα στο βλέμμα σου!!), έγινες η έννοια μου, έγινες το μωρό μου, ένιωσα μεγάλη ευθύνη για ότι θα σου συνέβαινε!

Στη μνήμη του Ντιέγκο

ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΓΕΡΟΥΛΗ

Μπαμπούσκα…
Πήγαινε να ξυπνήσεις το γερούλη μας να φάει
Τρέξε να φέρεις, έμεινε πίσω στη βόλτα και σε ψάχνει
Μείνε δίπλα του να νιώθει ασφαλής, δε φαίνεται καλά
Κάνε του χαρούλες, κάνε του παιχνιδάκια να σε βλέπει
και να χαίρεται
Μη στριφογυρνάς συνέχεια, σ΄ ακολουθεί πάντα σα σκιά,
μα δεν έχει αντοχές και εξαντλείται
Εσύ είσαι η πυξίδα του, η παρηγοριά του, η συντρόφισσά του,
ο λόγος που τον κρατάει στη ζωή

Σελίδες