Λατρεμένη μου Λούσυ,έφυγες
Λατρεμένη μου Λούσυ, έφυγες…
Καλό σου ταξίδι!!!!
Πάλεψες πολύ το ξέρω, πάλεψες σιωπηλά, αθόρυβα, πάλεψες γενναία!!
Μα ήταν άνισος ο αγώνας σου καλή μου με τον καρκίνο και σε νίκησε!
Σε κράτησα εδώ όσο μπόρεσα, σε αγάπησα όσο δε βάζει ο νους, σε πόνεσα όσο η καρδιά δεν αντέχει!
Μα πιο πολύ σε θαύμασα, για τη δύναμη, τον αγώνα, το βουβό σου πόνο!
Έφευγες κι εγώ ήμουν ανήμπορη, ανίκανη ν΄ αντιδράσω... Θεατής σ΄ ένα έργο, που η ζωή, μας θέλησε πρωταγωνίστριες και τις δύο. Εσύ έδινες την τελευταία σου μάχη, που τελικά την έχασες κι εγώ μια πρωτόγνωρη, δύσκολη μάχη με τη ζωή.
Και πάντα δίπλα μας ο ίδιος, ο δικός μας Φύλακας Άγγελος, η Γιούλη. Σε κάθε στιγμή, σε κάθε βήμα, σε κάθε αναπνοή.
Μα όσο κι αν πάλεψες σκληρά, στέρεψαν οι αντοχές σου, κουράστηκες πολύ Λουκάκο μου το ξέρω.
Μ΄ έμαθες πολλά, όσο ζήσαμε μαζί, μου δίδαξες ακόμα περισσότερα και θα σου είμαι ευγνώμων για πάντα.
Σ΄ ευχαριστώ που ήρθες στη ζωή μου, γιατί την έκανες λιγότερο φτωχή κι εμένα καλύτερο άνθρωπο.
Μαζί σου έκλεισε μια εποχή, μια ιστορία, ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο της ζωής μου.
Σχεδόν όλη σου τη ζωή μες τη σκλαβιά την έζησες, γιατί ήρθες πολύ αργά σε μένα. Αλλά και τις τελευταίες σου μέρες, μες τον πόνο τις έζησες κι αυτές. Άδικη η ζωή, πολύ άδικη για κάποια πλάσματα καρδιά μου!
Τώρα όμως οι πύλες του παραδείσου άνοιξαν διάπλατα για σένα! Εκεί δεν υπάρχει ούτε σκλαβιά, ούτε φόβος, ούτε πόνος!
Αν οι άγγελοι έχουν μορφή, σίγουρα θα έχουν τη δική σου!
Είναι όλα τόσο νωπά, τόσο δύσκολα, τόσο αβάσταχτα βαριά Άγγελέ μου!
Η απουσία σου έχει σκιάσει τη ζωή μου, η μορφή σου, οι εικόνες σου έχουν γεμίσει το βλέμμα και τη σκέψη μου! Κι η καρδιά μου, πως να βαστάξει τούτο τον αφόρητο πόνο;
Η αγάπη μου θα σ΄ αγκαλιάζει πάντα , όπου κι αν είσαι και το λατρεμένο βλέμμα σου, απ΄ όπου κι αν με κοιτάς, θα φωτίζει τη ζωή μου κάθε στιγμή σε κάθε βήμα!
Ελένη Κασπίρη