Πως να σε συντροφέψω καλέ μου στον ουρανό που πας;
Χάρης ο Εκλεκτός μου
Κάποιες φορές δε βρίσκεις λόγια να περιγράψεις...
Σα να μην υπάρχουν...
Ή σα να μη χωράνε αυτά που θέλεις να πεις... Αυτα που νιώθεις...
Εσύ, ήσουν το απαύγασμα της καλοσύνης, της ευγένειας και της ηρεμίας!
Μοναχικός, σιωπηλός, αθόρυβος, διακριτικός!
Οι Άγγελοι κάπως έτσι πρέπει να είναι!
Πως να μιλήσω για σένα Καλέ μου και τι να πω;
Όταν η δική σου Χρυσή Σιωπή έλεγε χιλιάδες πράγματ χωρίς να κουράζει, χωρίς να ενοχλεί, έδινε τόσα μαθήματα ζωής και γαλήνευε, όποιον βρισκόταν κοντά σου;
Θέλω μόνο να σου πω Ευχαριστώ, που έστω και αργά ζήτησες τα χάδια μου...
Σ' ευχαριστώ που επέλεξες την αγκαλιά μου για τελευταία σου φωλιά, πριν το μεγάλο ταξίδι σου!!!!
Ήταν τεράστια και ιδιαίτερη τιμή για μένα, ένα πλάσμα σαν Εσένα να θελήσει να έρθει κοντά μου τις μέρες... τις ώρες τις τόσο δύσκολες...
Ήσουν πάντα το παιδάκι μου το ιδιαίτερο...
Ήσουν πάντα η έννοια και το μαράζι μου...
Ήσουν ο εκλεκτός μου!!!
Μου χάρισες με μια αγκαλιά τον κόσμο όλο, σε μια στιγμη!
Κι ήταν η μόνη... Κι ήταν η τελευταία μας!
Και σε μια στιγμή βασίλεψες...
Άφησα να περάσει ο καιρός...
Πάντα αφήνω...
Θέλω χρόνο...σαν το λαβωμένο αγρίμι που κρύβεται για να γλύψει τις πληγές του!!
Όλον αυτό τον καιρό με συντρόφευαν οι στίχοι από ένα τραγούδι... Και Θέλω να σου να σου τους αφιερώσω, γιατί καθε φορά που τους ακούω, εσένα συλλογιέμαι!
Ελένη Κασπίρη
Πώς να σε συντροφέψω καλέ μου
στον ουρανό που πας,
κουράγιο πού να κλέψω αητέ μου
που δε φτεροκοπάς;
Πού 'ν' τ' άνθη να σκεπάσω
το κορμί σου τ' ασάλευτο,
πού να βρω να σωπάσω
της καρδιάς τ' αναφιλητό;
Ατέλειωτο ταξίδι
σαν της ρίζας βαθιά στη γη,
αχ η ζωή μου ξύδι
και αλάτι μες στην πληγή.
Πώς να σε συντροφέψω καλέ μου
στον ουρανό που πας,
κουράγιο πού να κλέψω αητέ μου
που δε φτεροκοπάς;