SmartDogs.gr

Ο δρόμος για τον παράδεισο είναι μακρύς…

Παρ΄ ότι ζω στην πόλη από τα 18 μου, παιδί της πόλης δεν ένιωσα ποτέ!
Όνειρο ζωής για μένα, ήταν να μπορέσω κάποτε να μείνω σ’ ένα σπίτι μέσα στη φύση, με ένα κήπο γεμάτο λουλούδια και δένδρα και με κάμποσα ζωάκια να με συντροφεύουν, όπως πολύ όμορφα περιγράφει ο Καβάφης στο ποίημά του «Σπίτι με κήπον».
Αν γινόταν να βρίσκεται και κοντά στη θάλασσα, τότε θα ήταν ιδανικά!

Η κραυγή διαμαρτυρίας ενός σκύλου που είχε σπίτι πριν βρεθεί στο δρόμο

Μέσα από τα λόγια της φωτογραφίας, σε καμία περίπτωση δεν θέλω να εξυμνήσω τη ζωή των σκύλων που ζουν στο δρόμο, το αντίθετο!
Τα σκυλιά χωρίς σπίτι ταλαιπωρούνται στους δρόμους από πείνα, δίψα, παράσιτα, μπορεί να κινδυνεύουν από αρρώστιες, τραυματισμούς και κάποια πεθαίνουν αβοήθητα!
Όχι όλα!!!!

Φιλαράκι μου σε αγάπησαν οι άνθρωποι;

Δύο σκύλοι έφυγαν από την ζωή και συναντήθηκαν σ΄ ένα πολύ όμορφο μέρος, που το έλεγαν «Παράδεισο των σκύλων».
Εκεί αφού γνωρίστηκαν, άρχισαν να συνομιλούν και να ανταλλάσουν τις εμπειρίες τους από τη ζωή με τις οικογένειές τους και τη σχέση τους με τους ανθρώπους.

Το πένθος για τα κατοικίδια

Πολλές φορές, είτε ως αποτέλεσμα μίας θανατηφόρας διάγνωσης, είτε γηρατειών και ατυχήματος, ερχόμαστε μπροστά στην αλήθεια που περιμένει ανθρώπους και ζώα. Το θάνατο.
Το πένθος για ένα κατοικίδιο σύντροφο, δεν διαφέρει στην ουσία του από το πένθος για έναν άνθρωπο.
Πολλές φορές έχω βρεθεί μπροστά σε συζητήσεις, όπου με ειρωνικό τρόπο αναφέρεται ότι: «Στις «αναπτυγμένες» χώρες έχουν ακόμα και θεραπευτή όταν πεθάνει ο σκύλος τους, δεν κοιτάμε που πεθαίνουν τόσα παιδιά στο κόσμο…».

Όταν το θαύμα της φύσης γίνεται πρόβλημα

Ναι, ονειρεύομαι τη μέρα που οι άνθρωποι θα σέβονται κάθε είδος ζωής

«Είσαι φιλόζωη;»
Η ερώτηση που άκουσα στη ζωή μου, ίσως περισσότερες φορές κι από το «Τι κάνεις»
Ξεκίνησε πριν πολλά-πολλά χρόνια, όταν άρχισα να φροντίζω εγκαταλελειμμένα ζωάκια που υπέφεραν στους δρόμους!
Δεν καταλάβαινα όμως, γιατί ο τόνος και ο τρόπος τους ήταν πειραχτικός τάχα κάποιες φορές, κυρίως όμως ειρωνικός, επικριτικός και υποτιμητικός.

Ας σπάσουμε τη σιωπή μας για να σπάσουν οι αλυσίδες τους

«Ένα μικρόσωμο σκυλάκι, ήταν για πολλά μερόνυχτα παρατημένο και δεμένο σ’ ένα μπαλκόνι και γάβγιζε κι έκλαιγε ασταμάτητα! Πιθανόν και χωρίς φαγητό και νερό, αφού όλες αυτές τις μέρες δε φάνηκε άνθρωπος πουθενά!
Το άκουγαν πολλοί…. Ένοικοι, γείτονες, περαστικοί! Πόσοι ενδιαφέρθηκαν όμως;
Ευτυχώς, χάρη στην ευαισθησία ενός γείτονα, κάποια στιγμή δόθηκε τέλος στο μαρτύριό του!»

Ακόμα και λίγα λεπτά μέσα σε σταθμευμένο αυτοκίνητο το καλοκαίρι, μπορεί να κοστίσουν τη ζωή του

Με αφορμή ένα περιστατικό δυσάρεστο και ελπίζω όχι τραγικό, που πληροφορήθηκα χθες, όταν βρέθηκα σε κάποιο φιλικό σπίτι, θέλω να υπενθυμίσω το εξής:
«Μην αφήνετε ποτέ το σκύλο σας σε σταθμευμένο αυτοκίνητο το καλοκαίρι, ούτε για λίγα λεπτά, γιατί υπάρχει κίνδυνος θερμοπληξίας και μπορεί να του κοστίσει και την ίδια του τη ζωή!

Το περιστατικό αυτό, που συνέβη στη γειτονιά τους προχθές, με στεναχώρησε , αλλά και με θύμωσε …

Μην πετάς στο δρόμο την ανθρωπιά σου…

Καλοκαιράκι πια για τα καλά! Πόσα ωραία φέρνει μαζί του…
Ήλιος, θάλασσα, μπάνια, διασκέδαση, διακοπές.

Διακοπές!
Τι ωραία και πόσο τυχεροί είναι όσοι τις περνούν με τους αγαπημένους τους μέσα στην ξενοιασιά και την χαρά!!

Όμως… για κάποιους άλλους, άτυχους λέω εγώ, οι διακοπές είναι η αρχή του μαρτυρίου τους!

Υιοθέτησε ένα ζωάκι χωρίς σπίτι, θα σώσεις μια ζωή