Η κραυγή διαμαρτυρίας ενός σκύλου που είχε σπίτι πριν βρεθεί στο δρόμο
Η κραυγή διαμαρτυρίας ενός σκύλου που είχε σπίτι πριν βρεθεί στο δρόμο
Μέσα από τα λόγια της φωτογραφίας, σε καμία περίπτωση δεν θέλω να εξυμνήσω τη ζωή των σκύλων που ζουν στο δρόμο, το αντίθετο!
Τα σκυλιά χωρίς σπίτι ταλαιπωρούνται στους δρόμους από πείνα, δίψα, παράσιτα, μπορεί να κινδυνεύουν από αρρώστιες, τραυματισμούς και κάποια πεθαίνουν αβοήθητα!
Όχι όλα!!!!
Υπάρχουν και περιπτώσεις και δεν είναι λίγες , όπου κάποια σκυλιά που βρίσκονται στο δρόμο, με τη βοήθεια ευαίσθητων ανθρώπων, έχουν όσα χρειάζονται (φαγητό, νερό, κατάλυμα, φροντίδα, περίθαλψη, στείρωση) για να ζήσουν! Βέβαια δεν παύουν να είναι στο δρόμο, όπου παραμονεύουν κίνδυνοι…
Μέσα από αυτό, θέλω μόνο να τονίσω και να φωνάξω, για τη φρικτή ζωή πολλών σκύλων που έχουν σπίτι!
Τα σκυλιά «μάρτυρες», όπως τα λέω εγώ!!!
Στα αμέτρητα δεμένα σκυλιά σε μια αλυσίδα για όλη τους τη ζωή, που ζουν μέσα σε ένα βαρέλι και είναι εκτεθειμένα σε κάθε είδους κακουχία και κακομεταχείριση!
Στα σκλαβωμένα μέσα σε κλουβιά, στα παρατημένα σε ταράτσες και σε μπαλκόνια, στα ξεχασμένα σε εξοχικά και σε οικόπεδα, που τρώνε μια φορά την εβδομάδα, χωρίς ίχνος περίθαλψης και φροντίδας!
Σε εκείνα, που υπάρχουν μόνο για να ζευγαρώνουν, σα μηχανές αναπαραγωγής χωρίς κανένα οίκτο!
Στα κακοποιημένα σκυλιά με ποικίλους άλλους τρόπους, μέσα στα ίδια τους τα σπίτια!
Δυστυχώς το βλέπω να συμβαίνει πάρα πολύ συχνά στα σπίτια που πηγαίνω..
Η λίστα, αν το ψάξει κανείς μεγαλώνει τραγικά, από άπειρες περιπτώσεις σκύλων, που ζουν μέσα στην εγκατάλειψη, την αδιαφορία, την κακοποίηση, τον εξευτελισμό και την αθλιότητα!
Από ποιους; Από ανθρώπους χωρίς κανένα ίχνος γνώσης, ευαισθησίας, ανθρωπιάς και πολιτισμού!
Πολλοί ψάχνουν να βρουν σπίτια για να βοηθήσουν τα αδέσποτα, αρκεί βέβαια να δίνουν πολύ μεγάλη προσοχή και να γίνεται με τις σωστές προυποθέσεις για την καλυτέρευση της ζωής τους. Γιατί το να φύγουν από το δρόμο και να πάνε σε ένα σπίτι, όπου θα τα κακομεταχειρίζονται ή θα τα κακοποιούν, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα!
Δεν είναι σημαντικό μόνο το φαγητό, το νερό και η ασφάλεια.
Είναι εξίσου και περισσότερο σημαντικά η ελευθερία, ο σεβασμος, η αξιοπρέπεια, η συντροφιά, η χαρά, το παιχνίδι, η βόλτα, το χάδι!
Γιατι μιλάμε για πλάσματα με συναισθήματα και δικαιώματα φυσικά και όχι για αντικείμενα ή κατώτερα όντα.
Αλλά πόσων από εμάς η προσοχή πέφτει στα σκυλιά που έχουν μεν σπίτι, αλλά βασανίζονται καθημερινά εκεί μέσα;
Και ποιος μπορεί να δει πίσω από τις κλειστές πόρτες; Κι αν δει κανείς, τι μπορεί να κάνει και μέχρι ποιο σημείο μπορεί να τα βοηθήσει;
Όλοι μπορούμε, αν το θελήσουμε! Στους περισσότερους από εμάς, υπάρχει στο στενό ή στον ευρύτερο περίγυρό μας ένα παρόμοιο περιστατικό! Όλοι βλέπουμε, πονάει η ψυχή μας και τις πιο πολλές φορές σιωπούμε!
Ας προσπαθήσουμε, ο καθένας με τον τρόπο του, να το αλλάξουμε αυτό! Ας πάψουμε να σωπαίνουμε, ας πάρουμε θέση, ας συμβουλέψουμε αυτούς που δε γνωρίζουν, ας προειδοποιήσουμε, ας καταγγείλουμε αυτούς που δεν συμμορφώνονται, ας κάνουμε κάτι επιτέλους… Φτάνει πια!!!
Τα σκυλιά χωρίς σπίτι είναι μια οδυνηρή κατάσταση για τους ευαίσθητους ανθρώπους και αξίζει ένα μπράβο σε όσους αγωνίζονται να τα βοηθήσουν με όποιο τρόπο μπορούν!
Μα και τα άπειρα σκυλιά, που έχουν «σπίτι», αλλά ζουν μαρτυρικά εκεί, αξίζουν και δικαιούνται την προσοχή και την προσπάθεια μας, για να έχουν μια καλύτερη και πιο ανθρώπινη ζωή!
Γιατί ζούμε σε μια κοινωνία, όπου το αυτονόητο το θεωρεί, άλλοτε παράλογο κι άλλοτε ξεχωριστό!
Όχι, δεν είναι παράλογο, αλλά ούτε ξεχωριστό και σπουδαίο, το να βοηθάει κάποιος ένα πλάσμα που υποφέρει!
Αυτονόητο είναι… αν θέλει να λέγεται Άνθρωπος!
Μια κατάθεση ψυχής ήταν, έτσι… σαν ένα ελάχιστο φόρο τιμής, για όλα αυτά τα πλάσματα, που είναι ισόβια καταδικασμένα σε βασανιστήρια, αλλά κατά τα άλλα, έχουν… «σπίτι» και δεν είναι στο δρόμο…
Τους αξίζει η ελπίδα, τους αξίζει η ευκαιρία σε μια Αληθινή
και αξιοπρεπή ζωή!!
Ελένη Κασπίρη
Θετική εκπαιδεύτρια σκύλων