σε Αυτούς που Έφτγαν
Πως να σε συντροφέψω καλέ μου στον ουρανό που πας;
Submitted by eleni on Tue, 03/26/2019 - 15:30Χάρης ο Εκλεκτός μου
Κάποιες φορές δε βρίσκεις λόγια να περιγράψεις...
Σα να μην υπάρχουν...
Ή σα να μη χωράνε αυτά που θέλεις να πεις... Αυτα που νιώθεις...
Εσύ, ήσουν το απαύγασμα της καλοσύνης, της ευγένειας και της ηρεμίας!
Μοναχικός, σιωπηλός, αθόρυβος, διακριτικός!
Οι Άγγελοι κάπως έτσι πρέπει να είναι!
Πως να μιλήσω για σένα Καλέ μου και τι να πω;
Όταν η δική σου Χρυσή Σιωπή έλεγε χιλιάδες πράγματ χωρίς να κουράζει, χωρίς να ενοχλεί, έδινε τόσα μαθήματα ζωής και γαλήνευε, όποιον βρισκόταν κοντά σου;
Ήσουν το Άστρο της Αυγής μου
Submitted by eleni on Thu, 07/06/2017 - 11:02Ήσουν το Άστρο της Αυγής μου
Μπούκι μου, Αστέρι μου...
Στο συντροφάκι μου
Submitted by eleni on Thu, 03/20/2014 - 12:14Στο συντροφάκι μου
10/12/2005 – Η μέρα με την πιο πικρή γεύση της ζωής…
Κι όμως, πέρασαν 8 ολόκληρα χρόνια, από τότε που πήρες το δρόμο γι΄ αλλού!
Δε θα πω, πως είναι, σα να μην πέρασε μια μέρα. Πέρασαν πολλές, αμέτρητες, αβάσταχτες, βασανιστικές μέρες και νύχτες μακριά σου.
Λένε, πως ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές και μαλακώνει τον πόνο και μάλλον έχουν δίκιο, ο πόνος μαλακώνει. Πως θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να ζούμε αλλιώς;
Μα η απουσία κάποιου που φεύγει; Το κενό που αφήνει πίσω του;