SmartDogs.gr

Τι είναι εντέλει το crate για τον σκύλο;
Φωλιά, "μαγικό" εργαλείο εκπαίδευσης ή μήπως η καθήλωσή του εκεί μέσα είναι η πλήρης απαξίωση για ένα νοήμον και συναισθανόμενο πλάσμα;

https://www.youtube.com/watch?v=iWjYtzmKI30
(Οπτικό βίντεο με μικρά αποσπάσματα κειμένου μαζί με φωτογραφίες που εκπαιδεύτηκε χωρίς Crate.

(Βίντεο με την ηχογράφηση κειμένου ανανεωμένου και συμπληρωμένου με περισσότερες πληροφορίες).

https://youtu.be/BuKHGIgW-Ow?si=h6aFU8Ma34aDJSGZ

Δεν χρησιμοποιείς crate;
Μήπως δεν γνωρίζεις καν τι είναι;

Δεν έχεις ακούσει ή διαβάσει για το "θαυματουργό" πολυχρηστικό εργαλείο εκπαίδευσης σκύλων, που λύνει όλα τα προβλήματα;.
Παράξενο...
Διαφημίζεται παντού, χρησιμοποιείται από τους περισσότερους κηδεμόνες και προτείνεται από την πλειοψηφία των εκπαιδευτών και όχι μόνο.
Το προτείνουν και όσοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ασχολούνται με τους σκύλους και όλοι το "βαφτίζουν" σπίτι, φωλιά και καταφύγιο του σκύλου.
Μάλιστα το θεωρούν ένα καταπληκτικό, πολύ απαραίτητο, πολύ χρήσιμο, σούπερ αποτελεσματικό και απίστευτα βολικό εργαλείο εκπαίδευσης
Πιο συγκεκριμένα, για να καταλάβεις είναι ένα κλουβί με τέτοιες διαστάσεις, ίσα που να χωράει ο σκύλος!

Πότε το χρησιμοποιούν; 
Όταν λείπουν, αλλά και την νύχτα (όταν δεν έχουν την επίβλεψη δηλαδή) για να μην κάνει ζημιές και για την τουαλέτα.
Βλέποντας την σούπερ
"αποτελεσματικότητα" αρχίζουν να  το χρησιμοποιούν και όταν έρχεται  επισκέπτης που δεν τον θέλει και όταν τρώνε ή χαλαρώνουν στον καναπέ και τους ενοχλεί, όταν κάνουν δουλειές, όταν πηδάει πάνω τους, όταν δαγκώνει για να παίξει και γενικά, όταν θέλουν να βρίσκουν την ησυχία τους!
Κάπως έτσι, καταλήγει ο σκύλος να περνάει 16,18 ,20, 22 ώρες στο κλουβί... Τον περισσότερο χρόνο της ζωής του δηλαδή!
Και η "καταπληκτική" χρήση του γίνεται καταχρηστική και μάλιστα σε βαθμό κακοποίησης!

Αυτό το "μαγικό" κλουβί λοιπόν, λύνει όλα τα προβλήματα, εύκολα κι απλά.
Των ανθρώπων βέβαια..
Όχι των σκύλων!
Και θα συμφωνήσω, πως από όλα τα "πλεονεκτήματα" που αναφέρουν, ένα μόνο ισχύει, ότι είναι πολύ βολικό για τους ανθρώπους!
Ποιους;
Εκείνους που πληροφορήθηκαν, πως είναι ο "ιδανικός" και "ασφαλής" τρόπος εκπαίδευσης.
Αλλά κι εκείνους που δεν έχουν την υπομονή να ασχοληθούν, που δεν θέλουν να αφιερώσουν χρόνο και προσπάθεια για να καθοδηγήσουν τον σκύλο τους, εκείνους που δεν θέλουν να ξεβολευτούν, εκείνους που βαριούνται και γενικά όσους ψάχνουν την εύκολη λύση.

Ο σκύλος όμως, πως νιώθει εκεί μέσα;
Αναρωτήθηκε κανείς από όλους αυτούς, αν είναι βολικό γι' αυτόν;
Μα πως είναι δυνατόν να είναι βολικό, όταν τον ακινητοποιείς σε ένα τόσο μικρό χώρο, ίσα που να χωράει και του στερείς την δυνατότητα να περπατήσει, να τεντωθεί, να μετακινηθεί σε άλλη θέση, να σηκωθεί στα δυό του πόδια και με δυσκολία να σταθεί όρθιος;
Που αποτρέπει να εκτελέσει κάθε φυσιολογική συμπεριφορά του και εμποδίζει κάθε φυσική του κίνηση;
Πως είναι δυνατόν να περνάει καλά, όταν τον καθηλώνεις σε ένα σημείο, καταπιέζοντας την ενέργεια και την ελευθερία οποιοσδήποτε κίνησής του, προκαλώντας του ανία, πλήξη και βαρεμάρα;
Που του προκαλεί άγχος, φόβο και πανικό πολλές φορές, αφού νιώθει παγιδευμένος;
Που κάποιοι παθαίνουν κατάθλιψη και άλλοι αποκτούν  ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, αλλά και σωματικά προβλήματα μυϊκά, σκελετικά, όταν μένουν μόνιμα;
Που κάποιοι τραυματίζονται στην προσπάθειά τους να δραπετεύσουν  γαβγίζουν, κλαίνε, ουρλιάζουν ασταμάτητα, χτυπιούνται και δαγκώνουν το κλουβί;
Αντιδρούν, όπως μπορούν για να εισπράξουν στη συνέχεια κάποιες φορές, φωνές και ξύλο για να σταματήσουν.
Εκπαιδευτικές συμβουλές...
Αν λοιπόν στους ανθρώπους λύνει προβλήματα, στους σκύλους όχι μόνο δεν λύνει, αντίθετα  δημιουργεί!
Πολλά και μεγάλα!!

Όλοι το "βαφτίζουν" φωλιά-σπίτι...

"Ο σκύλος δεν το βλέπει φυλακή, το βλέπει φωλιά-σπίτι" λένε...
Προσπαθώ στ' αλήθεια, μα αδυνατώ να καταλάβω,πως γίνεται να είναι σπίτι-φωλιά όταν τον κλειδώνεις και ανοίγεις, όταν και αν εσύ το αποφασίσεις;
Σπίτι είναι όταν μπαίνεις, αλλά και όταν έχεις την επιλογή να βγεις, όποτε εσύ θελήσεις.
Όλα τα ζώα στη φύση επιλέγουν τη φωλιά τους, εκεί που αυτά θα νιώσουν ασφάλεια και ηρεμία, αλλά πάντα θέλουν να έχουν και την επιλογή της διαφυγής γιατί δεν αντέχουν να νιώθουν παγιδευμένα.
Αυτό που συμβαίνει με το κλειδωμένο crate είναι εγκλωβισμός, αναγκαστικός εγκλεισμός, περιορισμός και στέρηση ελευθερίας.
Και όσο κι αν ενοχλεί κάποιους, η στέρηση ελευθερίας είναι φυλακή!
Αφού τον σκύλο τον βάλαμε στην ζωή μας και τον εντάξαμε στην οικογένεια μας, τότε το σπίτι μας ολόκληρο είναι το σπίτι, η φωλιά και το καταφύγιό του.
Αν εμείς δημιουργήσουμε τις σωστές συνθήκες, τον καθοδηγήσουμε σωστά και σεβαστούμε τις ανάγκες του, μια χαρά ασφαλής, ήρεμος και χαρούμενος θα νιώθει!
Ένα δικό του κρεβατάκι να κοιμάται, να ξαπλώνει και να ηρεμεί, είναι μια βολική φωλιά για τον σκύλο μας και συγχρόνως μια όμορφη εικόνα!
Και όσοι δεν μπορούν να το  καταλάβουν, μάλλον δεν αντιμετωπίζουν τον σκύλο με τον σεβασμό που του πρέπει!
Και τι τραγική ειρωνεία....
Πολλοί που το χρησιμοποιούν, τον έχουν υιοθετήσει από καταφύγιο για να γλυτώσει από το κλουβί...

Να δούμε πως βοηθάει τους ανθρώπους και όχι τον σκύλο;

Είναι κάποιοι που πιστεύουν, ότι έτσι θα μάθει ..

Υπάρχουν "ειδικοί" που λένε,  ότι με την απομόνωση θα μάθει.
Αλήθεια τώρα;
Τι ακριβώς θα μάθει, όντας απομονωμένος μέσα στο κλουβί;
Τον κλειδώνεις και δεν μπορεί να σε ενοχλήσει, όμως τις συμπεριφορές δεν τις αλλάζεις και δεν λύνεις κανένα πρόβλημα.
Αντίθετα το πολλαπλασιάζεις, αφού όταν τον βγάλεις θα έχει πολλαπλάσια ενέργεια συσσωρευμένη από την ακινησία, ώστε να επιδοθεί με περισσότερο ζήλο σε όλες τις συμπεριφορές που θέλησες να "λύσεις" με τον εγκλεισμό του.
"Οπότε, ξανά γρήγορα μέσα στο κλουβί... που θα πάει θα μάθει... ".
Τι πιστεύουν;
Ότι αυτό το "μαγικό" εργαλείο έχει πράγματι υπερφυσικές δυνάμεις και του μεταδίδει γνώση, άρα μόλις βγει, θα ξέρει και πως να συμπεριφέρεται;
Κι έτσι, υπάρχουν σκύλοι που ζουν (όσο κι αν ακούγεται υπερβολικό) μόνιμα εκεί και τους βγαζουν μόνο 2 φορές τη μέρα για 10 λεπτά για να κάνουν τις ανάγκες τους.
Υπάρχουν σκύλοι κλειδωμένοι στο crate μέρα νύχτα , μέσα σε σκοτεινές αποθήκες να κλαίνε ασταμάτητα και να χτυπιούνται με όση δύναμη έχουν.
Και όσο περιμένουν να τους ελευθερώσουν, οι άνθρωποι περιμένουν ως δια μαγείας να μάθουν να συμπεριφέρονται, χωρίς να ασχοληθούν καθόλου!
Τους βολεύει μια χαρά βέβαια και κάπως έτσι ξεμπερδεύουν, αδιαφορώντας για το πως νιώθει ο σκύλος τους. Αν πλήττει αφόρητα, αν αγχώνεται, αν φοβάται, αν νιώθει παγιδευμένος, αν υποφέρει... Αν χάνουν την εμπιστοσύνη του;
Ψιλά γράμματα μάλλον.
Την ησυχία τους θέλουν... Και το crate τους την προσφέρει εύκολα, γρήγορα, άμεσα!
Το εύλογο ερώτημα είναι : Αυτοί οι άνθρωποι γιατί πήραν σκύλο;

Πριν λίγες μέρες με κάλεσε μια κυρία που είχε πολύ μεγάλο πρόβλημα και ήταν πολύ αναστατωμένη. Δυστυχώς, το τηλεφώνημα δεν ήταν το πρώτο, ούτε το μόνο,δέχομαι συχνά παρόμοια τηλεφωνήματα.
Ο σκύλος της 14 μηνών τώρα, "εκπαιδεύτηκε" σε crate από κουτάβι.
"Δεν έμαθε τίποτα και όταν βγαίνει κάνει σαν τρελός. Πηδάει πάνω μας να κυριαρχήσει, έρχεται κοντά στο τραπέζι όταν τρώμε και απαιτεί επίμονα φαγητό γιατί την έχει δει αρχηγός..."
Αυτά ήταν τα λόγια της...
Το ότι είχε "τρελαθεί" από την κλεισούρα και πήγαινε κοντά τους να δείξει την χαρά του, να επικοινωνήσει, να παίξει κλπ, ούτε που τους πέρασε από το μυαλό...
Η εκπαιδευτική συμβουλή για να μην τους ενοχλεί, ποια ήταν;
Μα φυσικά να τον διορθώνουν χτυπώντας τον με ρεύμα (φορούσε ηλεκτρικό κολάρο) και πνίγοντάς τον (φορούσε και πνίχτη). Άλλα "θαυματουργά" εργαλεία..
Εκπαιδευτές τα προτείνουν αυτά..
Φοβερός τρόπος εκπαίδευσης έτσι; Και μάλιστα νόμιμος... 
Είναι αδιανόητο να προτείνονται την σήμερον ημέρα από ειδικούς τέτοιες τεχνικές μάθησης. Όσοι προτείνουν αυτές τις  παρωχημένες πρακτικές ή στηρίζονται σε ξεπερασμένες επιστημονικά γνώσεις ή δεν έχουν λύσεις στα θέματα που καλούνται να απαντήσουν ή έχουν πολύ "ελαστική" ηθική.
Οι ειδικοί φυσικά και δεν είναι αλάνθαστοι, όμως η γνώση, η επιστήμη, η έρευνα χωρίς ηθική πρέπει να απορρίπτονται αμέσως.
Ο ειδικός σου λέει, εσύ δεν γνωρίζεις, το δέχομαι. Με τι καρδιά μπορείς και τον βασανίζεις όμως;

Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει ο οποιοσδήποτε, ότι δεν διδάσκεις όταν απομονώνεις και εγκλωβίζεις;
Πως θα μάθει κλεισμένος εκεί μέσα, όταν τον αποκλείεις από την καθημερινότητα και του στερείς πράγματα, καταστάσεις, εμπειρίες, στιγμές που θα μπορούσε να ζήσει κοντά σου, με την οικογένεια, με τους επισκέπτες;
Ο σκύλος, όταν κινείται ελεύθερα κοντά μας μαθαίνει, δουλεύει το μυαλό του, αποκτά εμπειρίες, προσαρμόζεται σε διάφορες καταστάσεις, γνωρίζει πράγματα, κοινωνικοποιείται και είναι χαρούμενος! Αρκεί φυσικά να έχουμε τη θέληση και την υπομονή να ασχοληθούμε και να περνάμε δημιουργικό χρόνο μαζί του.

Κάποιοι που θέλουν να τον τιμωρήσουν...

Και εννοείται, πως πάρα πολλοί το χρησιμοποιούν για τιμωρία.
Αν ο σκύλος κάνει κάτι που δεν θέλουν, η τιμωρία μέσα στο crate είναι η πρώτη λύση τους.
Τον τιμωρούν άδικα φυσικά , αφού δεν μπήκαν στη διαδικασία να του μάθουν τι θέλουν να κάνει, αντί γι' αυτές τις συμπεριφορές.
Και για να του αξίζει μια τέτοια τιμωρία, μάλλον το μασούλημα της παντόφλας, το ανέβασμα στον καναπέ,το ζητιάνεμα στο τραπέζι  κλπ είναι αξιόποινες και καταδικαστέες πράξεις και πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά! Υπάρχει καλύτερος τρόπος "συμμόρφωσης" από το crate;

Θυμάμαι πριν χρόνια, κάποιον παιδοψυχολόγο που συνέστησε στους γονείς να κλείνουν σε μια πολύ μικρή σκοτεινή αποθήκη το 7χρονο κοριτσάκι που είχε συμπεριφορές "ανάρμοστες" για να  το "συνετίσουν"
Όχι μόνο δεν "συνετίστηκε" αντίθετα πολλαπλασιάστηκαν τα προβλήματα φυσικά.
Και οι γονείς άρχισαν να επισκέπτονται ψυχολόγο γιατί εκείνοι είχαν το πρόβλημα τελικά.

Τι κάνουν όμως οι άνθρωποι που βλέπουν, ότι δεν λειτουργεί αυτός ο τρόπος για να "συμμορφωθεί" ο σκύλος;
Τον τιμωρούν περισσότερο φυσικά...Και όλο αυτό δεν έχει τέλος...

Αυτοί που τον θέλουν "στρατιωτάκι... "

"Μαθαίνει να είναι πειθαρχημένος" λένε κάποιοι άλλοι .
Πειθαρχία... Μάλιστα...
Πειθαρχώ σημαίνει υπακούω (εκτελώ-συμμορφώνομαι) στις εντολές - διαταγές κάποιου.
Όμως... "Που τελειώνει η πειθαρχία
και που αρχίζει η βαναυσότητα; Ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο, χιλιάδες παιδιά  (και σκυλιά θα συμπληρώσω εγώ) ζουν σε μια σιωπηλή κόλαση"  (François Mauriac).
Δηλαδή θέλεις να έχεις τον σκύλο  στρατιωτάκι;
Ακούνητο, αμίλητο, αγέλαστο;
Το ακούνητο σίγουρα το έχεις με το crate .Το ίδιο και το "αγέλαστο". Το αμίλητο; Ίσως... Αλλά όχι πάντα!
Θυμάσαι αυτό το παλιό παιδικό παιχνίδι, όπου ένα παιδί «τα φυλάει» και μόλις τελειώσει το μέτρημα, προσπαθεί να κάνει τους ακίνητους συμπαίκτες του να κουνηθούν ή να γελάσουν;
Μόνο που αυτό ήταν παιχνίδι, είχε πλάκα και κρατούσε ελάχιστα.
Αυτό που κάνεις εσύ στον σκύλο σου δεν είναι παιχνίδι, δεν έχει καθόλου πλάκα και κρατάει ώρες, μέρες, μήνες... Χρόνια ίσως;
Γιατί θέλεις τον σκύλο σου έτσι;
Μήπως θεωρείς κι εσύ, όπως λένε κάποιοι, πως δεν υπάρχει τίποτα πιο διεγερτικό από το να διατάζεις και να σε υπακούν;
Ή μήπως θέλεις να είσαι ο αρχηγός της αγέλης; Να καταλάβει ο σκύλος, ότι είναι "κάτω" από σένα για να μη σου πάρει τον αέρα;
Αυτό σου είπε ο εκπαιδευτής σου ή το διάβασες κάπου;
Πόσο μεγάλη ανοησία, πόσους σκύλους έχει βασανίσει και πόσες σχέσεις έχει καταστρέψει αυτή η θεωρία;
Σκέψου το αυτονόητο : Αφού αποφασίζεις για τα πάντα στην ζωή του σκύλου σου, αυτομάτως εσύ έχεις τον έλεγχο!
Μην αγχώνεσαι λοιπόν, δεν ήρθε με τέτοιο σκοπό στο σπίτι σου.
Η πειθαρχία, η υπακοή, οι  εντολές και όλα τα συναφή παραπέμπουν σε στρατιωτικούς νόμους και όχι σε  οικογένεια.
Και ο σκύλος είναι οικογένεια!
Δοκίμασε να είσαι σωστός και δίκαιος κηδεμόνας, καθοδήγησέ τον και τα αποτελέσματα θα σε καταπλήξουν.

Κάποιοι θέλουν να τον "βοηθήσουν"...

Άλλοι το χρησιμοποιούν για το άγχος αποχωρισμού.
Τι να σχολιάσω εδώ;
Έχει άγχος και τον αγχώνεις περισσότερο;
Τον κλείνεις με το ζόρι;
Έτσι θα λύσεις το πρόβλημα του σκύλου σου;
Ακόμα κι αν τον έχεις μάθει από μικρό να μπαίνει και να κάθεται, αυτό σημαίνει, ότι θα μείνει ήρεμος και όταν λείπεις;
Αφού το άγχος το δημιουργεί η απουσία σου, είτε στο κλουβί είναι, είτε σε ένα δωμάτιο, είτε σε όλο το σπίτι, πάλι θα αγχώνεται.
Το μόνο που μπορεί να προλάβεις είναι οι ζημιές στην περιουσία σου, γιατί τις άλλες συμπεριφορές (γάβγισμα, ουρλιαχτό, κλάμα, ούρηση κλπ) θα συνεχίσει να τις έχει και μέσα στο κλουβί. Ακόμα και να τραυματιστεί μπορεί, στην προσπάθεια του να βγει άμα νιώθει παγιδευμένος. Κι έτσι η κατάσταση γίνεται πολύ χειρότερη!

Άλλοι θέλουν να τον εξοικειώσουν...

Κάποιοι μιλούν για εξοικείωση με το κλουβί, σε περίπτωση που χρειαστεί να ταξιδέψουν με πλοίο ή αεροπλάνο.
Αν τον θεωρείς μέλος της οικογένειας σου, δεν θα τον κλείσεις μέσα σε ένα κλουβί και να τον "παρκάρεις" όπως και το αυτοκίνητο σου σε κάποια γωνιά του πλοίου.
Θα πάρεις καμπίνα κι αν δεν μπορείς οικονομικά, θα ταξιδέψεις στο κατάστρωμα μαζί του.
Αυτό κάνουν οι οικογένειες!
Όσο για το αεροπλάνο αν, όταν και εφόσον χρειαστεί .... Μπορεί και ποτέ!
Και τον φυλακίζεις 1, 2, 5 ώρες κάθε μέρα δεν ξέρω για πόσο καιρό, (μπορεί για πάντα για να μην ξεσυνηθίσει) για την περίπτωση που; Που ίσως και να μην χρειαστεί ποτέ;
Κι εδώ να αναφέρω, έτσι για την ιστορία, πως γνωρίζω ανθρώπους που ταξίδεψαν οδικώς ή άλλαξαν προορισμό διακοπών για να μην χρειαστεί να βάλουν τον σκύλο τους σε κλουβί.

Κάποιοι το κάνουν για το "καλό" του και μόνο...

"Για τη δική του ασφάλεια το κάνω μόνο, όταν δεν έχω επίβλεψη " λένε κάποιοι.
Το να δημιουργήσεις ασφαλείς συνθήκες (πχ ένα δωμάτιο ασφαλές, έχοντας κάνει τη σωστή πρόληψη) για να μην κινδυνέψει, το έχεις σκεφτεί;
Γιατί προτιμάς την ασφάλεια με στέρηση ελευθερίας, με στέρηση κίνησης, με καθήλωση;
Είναι τόσο επισφαλής αυτή η ασφάλεια...!
Αυτό μου θυμίζει την υπερπροστασία των γονιών που καταπιέζουν τόσο πολύ τα παιδιά τους για χάρη της ασφάλειας, που καταλήγουν να τους στερούν τόσα πράγματα, τόσες εμπειρίες και τα εμποδίζουν να αυτονομηθούν και να  να ζήσουν φυσιολογικά. Τους στερούν ζωή!
Μια μορφή κακοποίησης δεν είναι κι αυτό;
Όμως,όπως είπε ο Karl Popper,
"Πρέπει να επιδιώκουμε την ελευθερία και όχι μόνο την ασφάλεια, αν όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά γιατί μόνο η ελευθερία μπορεί να καταστήσει την ασφάλεια ασφαλή".

Είναι κάποιοι που του κάνουν και χάρη...

"Δεν είναι συνέχεια στο κλουβί, μόνο κάποιες ώρες, όταν χρειάζεται ..." Λένε άλλοι...
Του κάνεις και χάρη δηλαδή;
Το "όταν χρειάζεται" είναι τόσο υποκειμενικό για τον καθένα.
Για κάποιους χρειάζεται 1 ώρα, για άλλους 5, άλλους 10 και άλλους 18.
Κι επειδή δεν είναι συνέχεια, αυτό αναιρεί το γεγονός, ότι κάποιες ώρες ζει εκεί μέσα ακινητοποιημένος-φυλακισμένος;
Διάβασα κάπου και μου άρεσε, πως  από την ελευθερία δεν μπορείς να κόψεις ούτε ένα κομματάκι, γιατί αμέσως όλη η ελευθερία συγκεντρώνεται μέσα σ’ αυτό το κομματάκι".

Είναι κι αυτοί που απενοχοποιούν τον εαυτό τους..

" Μα αν το συνδυάσει ωραία, δεν υπάρχει πρόβλημα... τότε θα του αρέσει" λένε..
Δεν υπάρχει κανένα ηθικό υπόβαθρο στο να στερείς την ελευθερία από κάποιο ζώο, με όποιο τρόπο κι αν το κάνεις.
Μα στ'αλήθεια, ξέρεις τι κάνει πραγματικά χαρούμενο τον σκύλο σου;
Η ζωή είναι πολλά περισσότερα πράγματα από φαΐ, νερό, ασφάλεια και κάποιες "τζούρες" ελευθερίας και ζωής ...
Η ζωή είναι κίνηση κι εσύ τον αναγκάζεις να μένει ακίνητος και του στερείς ώρες, μέρες και αθροιστικά χρόνια ζωής!
Όπου δεν υπάρχει ελευθερία, υπάρχει θάνατος... Βιολογικός ίσως όχι, αλλά ψυχικός σίγουρα.
Όταν τον καθηλώνεις, υποφέρει (σιωπηλά κάποιες φορές) για την ζωή που χάνει και για την αβάσταχτη μοναξιά που τον καταδίκασες να ζει.
Λένε, πως δεν μπορείς να καταλάβεις, αν δεν μπεις στη θέση κάποιου.
Κι όμως, μπήκαμε στην θέση τους με τον αναγκαστικό εγκλεισμό μας λόγω της πανδημίας.
Μας περιόρισαν την ελευθερία μας κι εμείς το δεχθήκαμε (για το καλό μας και για την ασφάλειά μας) και μείναμε " φυλακισμένοι" στα σπίτια μας με κάποιες "τζούρες" ελευθερίας...
Κλειστήκαμε (μας έκλεισαν) μέσα στα ωραία μας κατά τα άλλα "κλουβιά" και ζούσαμε μόνο για τη μέρα που θα μας ελευθερώσουν...
Κι έτσι, χωρίς να το περιμένουμε, χωρίς να το καταλάβουμε μπήκαμε στη θέση τους!
Στη θέση που εμείς τους βάζουμε και είδαμε, καταλάβαμε, νιώσαμε στο πετσί και στην ψυχή μας, πως η στέρηση ελευθερίας για όποιο λόγο κι αν γίνεται, όσο "καλά" και να σου σερβίρεται, δεν αντέχεται!!!!
Κι όμως... Τίποτα απολύτως δεν μας δίδαξε... Εξακολουθούμε να στερούμε την ελευθερία του σκύλου μας, με διάφορες δικαιολογίες (για την ασφάλεια, για το καλό του, για να μάθει, για λίγο, με καλό τρόπο κλπ).

Τέλος κάποιοι καμαρώνουν κιόλας...

«Περνάει μια χαρά, αφού μπαίνει μόνος του, κάθεται  ήρεμα και δεν διαμαρτύρεται" λένε...
Ακόμα κι αν μπαίνει μόνος του, χωρίς καμία προσπάθεια να βγει,
μην ξεχνάς, ότι έτσι έμαθε. Εσύ τον έμαθες...
Η δική σου παρέμβαση τον μετέτρεψε σε εκούσια φυλακισμένο.
Αυτό ξέρεις πως λέγεται;  Εθελουσία σκλαβιά! .
Κι εδώ, ας θυμηθούμε τον αλυσοδεμένο ελέφαντα του Χόρχε Μπουκάι.
Αυτό το πανίσχυρο και θεόρατο  ζώο, ήταν δεμένο σε ένα πολύ μικρό πασσαλάκι που θα μπορούσε με μια ελάχιστη κίνηση να το βγάλει και να ελευθερωθεί.
Όμως στο μυαλό του ήταν ακόμα ριζωμένη η αδυναμία του, όταν προσπάθησε πολλές φορές
από την εποχή που ήταν μικρός.
Αυτήν του την προσπάθεια την επαναλάμβανε σε καθημερινή βάση μέχρι μια μέρα, μια φρικτή μέρα για την ιστορία του, γράφει χαρακτηριστικά ο Μπουκάι, το ζώο θα παραδεχόταν την αδυναμία του και θα υποτασσόταν στη μοίρα του.  Κι έτσι η σκλαβιά του έγινε συνήθεια.
Ο σκύλος σου λοιπόν συνήθισε την σκλαβιά που του έμαθες;
Συμβιβάστηκε;
Παραιτήθηκε;
Δέχθηκε τη μοίρα του;
Οτι κι αν συμβαίνει, το ότι εκπαιδεύτηκε να ζει έτσι, αυτό  δεν αναιρεί την τάση του, την θέλησή του για ελευθερία.
Κανένα ζωντανό πλάσμα δεν θέλει, δεν αντέχει να ζει παγιδευμένο.
Μου έρχεται στο μυαλό ο Φιντέλ, ένα πανέμορφο, τεράστιο, αγέρωχο τσοπανόσκυλο που πήγαινε μόνο του να μπει στο κλουβί, μόλις του το ζητούσαν.
"Κοίτα, πάει μόνος του όταν του το πω " καμάρωνε ο άνθρωπος.
Μόλις τον κλείδωσε, ξάπλωσε και κοιτούσε πέρα μακριά. Κάπου κάπου έριχνε και καμιά ματιά στην παρέα. Καμία αντίσταση... Κανένα πρόβλημα κι όλοι ήταν ικανοποιημένοι. Ο σκύλος "ήρεμος" και οι άνθρωποι χαρούμενοι που του έμαθαν κάτι τέτοιο.
Μόνο που δεν μπήκαν ούτε μία στιγμή στον κόπο να τον κοιτάξουν κατάματα ... Γιατί τότε θα έβλεπαν την απέραντη θλίψη στο βλέμμα του!!
Δεν ρώτησα, αν το έμαθε με κακό ή "καλό" τρόπο και ούτε είχε καμιά σημασία για μένα.
Τι καλοσύνη μπορεί να υπάρχει σε μια τέτοια πράξη; Να αναγκάζεις κάποιον (με όποιον τρόπο) να πάει στη φυλακη του εθελοντικά;

Ή μήπως επειδή λες πως τον αγαπάς, αυτό σε απαλλάσσει;
Κατά πόσο η στέρηση ελευθερίας κινήσεων μπορεί να αντικατασταθεί με την αγάπη;
Άλλωστε, το ότι χαρίζουμε αγάπη και φροντίδα στον σκύλο μας δεν μειώνει την όποια αιχμαλωσία του.
Δεν είναι θέμα μόνο φυσικού δικαιώματος, αλλά κυρίως γιατί η ελευθερία είναι ύψιστο δικαίωμα του καθενός, χωρίς καμία έκπτωση και οφείλουμε να την σεβόμαστε.
Για ποια αγάπη μου μιλάς λοιπόν;
Να σου πω, πως τα μεγαλύτερα εγκλήματα και τα περισσότερα λάθη στην ανθρωπότητα έγιναν για χάρη της αγάπης;

Όσοι χρησιμοποιούν το crate, με τον δικό τους τρόπο αγαπούν τον σκύλο τους (δεν το αμφισβητώ) και έχουν βρει σίγουρα κάποιο λόγο- δικαιολογία για να το κάνουν.
Όμως όσο κι αν κάποιοι θέλουν να απενοχοποιήσουν τον εαυτό τους και είτε το βλέπουν έτσι, είτε όχι, η πραγματικότητα είναι ότι τον φυλακίζουν!
Δεν πιστεύω, ότι τον διδάσκουν τίποτα, ούτε τον προστατεύουν, (μπορεί σωματικά, αλλά όχι πάντα), ούτε τον κάνουν χαρούμενο και κατά την άποψή μου δεν του δείχνουν σεβασμό!
Και όσοι λένε, ότι είναι χαρούμενος στο κλουβί, απλά έτσι θέλουν ή τους βολεύει να πιστεύουν .
Προφάσεις εν αμαρτίας, θα πω εγώ.

Στα 14 χρόνια που ασχολούμαι, δεν εκπαίδευσα ούτε ένα σκύλο μέσα σε crate και νιώθω πολύ όμορφα γι' αυτό!
Αυτούς που έβρισκα ήδη σε crate, αναλάμβανα την εκπαίδευση με την προϋπόθεση να σταματήσει η μέχρι τώρα χρήση του και για να μην πάνε και τα χρήματα τους εντελώς χαμένα, να χρησιμοποιηθεί ως αποθήκη, εργαλειοθήκη, καλάθι άπλυτων, ή ότι άλλο θελήσουν.
Και είναι πάρα πάρα πολλοί οι  σκύλοι που βρίσκω στο crate, ειδικά τον τελευταίο καιρό. Χωρίς καμία διάθεση υπερβολής, οι 8 στους 10 είναι σε crate.
Έχει γίνει τόσο "μόδα " που όποιος δεν το έχει στο σπίτι του, δεν είναι in...
Τώρα, το γιατί με καλούσαν να τους βοηθήσω, αφού χρησιμοποιούσαν αυτό το "θαυματουργό" εργαλείο που λύνει όλα τα προβλήματα;
Τα συμπεράσματα δικά σου...

Και μην σκεφτείς, ότι έκανα τίποτα μαγικά.... Όχι...
Αυτά είναι για άλλους... Αυτούς που με τις συμπεριφορές, τους τρόπους και τα μέσα που χρησιμοποιούν, τραυματίζουν ψυχικά και σωματικά πολλές φορές τον σκύλο, είναι πολύ άδικες γι'αυτόν και σίγουρα δεν του αξίζουν!
Κι εδώ, ας βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Ο ρόλος του εκπαιδευτή - δασκάλου είναι να βοηθάει ανθρώπους και σκύλους να μάθουν να επικοινωνούν με σεβασμό !
Σεβασμός!!!
Να η σωστή λέξη και ο θεμέλιος λίθος για υγιείς, ισορροπημενες, όμορφες σχέσεις!
Γιατί όταν σέβεσαι κάποιον, δεν του καταπιέζεις τις ανάγκες, δεν του επιβάλλεις, δεν καταπατάς τις ελευθερίες και τα δικαιώματά του, δεν τον απαξιώνεις και δεν του στερείς ζωή!

Ιδού τα "μαγικά" λοιπόν...
Επικοινωνία και αμοιβαίος σεβασμός!
Δοκίμασε τα και θα με θυμηθείς! Λύνουν όλα τα προβλήματα !
Τόσα χρόνια αυτό προσπαθώ! Να βοηθήσω τους ανθρώπους να καταλάβουν και να μάθουν να επικοινωνούν με τον σκύλο τους!
Μετά όλα είναι πιο εύκολα... Με την σωστή καθοδήγηση και πάντα με σεβασμό, με την απαραίτητη πρόληψη, όταν δεν υπήρχε επίβλεψη και την δημιουργία ασφαλών συνθηκών για να μην κινδυνέψει, αλλά και να μην καταστρέψει πράγματα και με τις ανάλογες τεχνικές για τις διάφορες συμπεριφορές και ενισχύοντας πάντα τις αντίθετες, οι σκύλοι μάθαιναν, κινούνταν, ζούσαν κοντά και μαζί με τους ανθρώπους τους. Δεν  στερήθηκαν τίποτα από την ζωή και την καθημερινότητά τους και έγιναν τα μέλη της οικογένειας, όπως τους άξιζε, συμβιώνοντας αρμονικά και χαρούμενα, χωρίς να μπουν ούτε για ένα λεπτό μέσα στο crate.

Θα με ρωτήσεις τώρα, αν κόπιασαν οι κηδεμόνες για το αποτέλεσμα;
Φυσικά και κόπιασαν και προσπάθησαν και χρόνο αφιέρωσαν.
Πως αλλιώς;
Πως θα φτιάξεις μια όμορφη σχέση με τον σκύλο σου; Με πάτημα κουμπιού λειτουργούν μόνο τα μηχανήματα, όχι οι σχέσεις.
Οι σχέσεις χτίζονται μέρα με τη μέρα με προσπάθεια, με υπομονή, με κατάθεση ψυχής.
Τίποτα δεν μας χαρίζεται!
Και μπορεί να χρειάζεται προσπάθεια και περισσότερος χρόνος, όμως το αποτέλεσμα σε δικαιώνει, σε ανταμείβει, σε χαροποιεί!

Αλλά για να μην τα παρουσιάζω όλα ιδανικά, να πω ότι στην πορεία μου υπήρξαν και περιπτώσεις που δεν υπήρξε το ζητούμενο αποτέλεσμα.
Μάντεψε πότε;
Σε αυτές που οι άνθρωποι δεν συνεργάστηκαν, γιατί προτιμούσαν εντέλει τις εύκολες λύσεις...

Μπορεί διαβάζοντας αυτό το κείμενο να σκεφτείς, ότι ανθρωπομορφίζω (το έχω ακούσει...) ή ότι είμαι πολύ συναισθηματική και ευαίσθητη σε σχέση με τους σκύλους.
Μα δεν δίνω κανένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό στον σκύλο.
Λέω μόνο το αυτονόητο!
Πως ο σκύλος, (όπως και όλα τα ζώα) έχει δικαίωμα στην ελευθερία.
Η διακήρυξη δικαιωμάτων των ζώων, στο Αρθρο 4, αναφέρει ότι:
"Η στέρηση ελευθερίας του ζώου, ακόμη κι αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη δικαιωμάτων αυτού" .
Και στο Άρθρο 5 αναφέρεται το εξής:
"Κάθε ζώο που από παράδοση θεωρείται κατοικίδιο δικαιούται να ζήσει με το ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του".

Επίσης, λέω κάτι που είναι παραπάνω από βέβαιο και αποδεδειγμένο μετά από αμέτρητες έρευνες πουν έχουν γίνει, πως τα ζώα έχουν συναισθήματα.
Και αφού γνωρίζουμε πως τα ζώα αισθάνονται όσο και εμείς, θα πρέπει και να γνωρίζουμε πως υποφέρουν όπως κι εμείς, όταν τα φυλακίζουμε.
Γιατί όλα τα ζωντανά πλάσματα έχουν τις ίδιες αντιδράσεις μπροστά στον πόνο, στο φόβο, στη σκλαβιά!
Και πολύ φοβάμαι, πως όσοι χρεώνουν ανθρωπομορφισμό και δεν θέλουν να δεχθούν ότι όταν κλειδώνουν τον σκύλο τους τον φυλακίζουν και υποφέρει, είναι γιατί τους διευκολύνει να συνεχίσουν να το κάνουν, χωρίς ηθικά διλήμματα ή να ανησυχούν για ηθικές συνέπειες.

Στα 25 και πλέον χρόνια κοντά στους σκύλους βλέπω, ακούω, παρατηρώ, μελετάω, προσπαθώ να ερμηνεύω και μαθαίνω.
Μαθαίνω καθημερινά από τους ίδιους τους σκύλους και όπως έχω ξαναπεί, είναι οι καλύτεροι και σοφότεροι δάσκαλοι για μένα!
Έχω δει την απάθεια, την αδράνεια, την παραίτηση (που εσύ λες ηρεμία), έχω δει την αγωνία, τον φόβο, τον πανικό, την θλίψη σε αμέτρητους καθηλωμένους σκύλους!
Με στεναχωρεί και με πληγώνει η αδικία που γίνεται εις βάρος τους, γιατί η ζωή και η ελευθερία τους δεν αξίζουν λιγότερο από την δική μας.
Και έχω κάνει σκοπό ζωής να παλεύω για μια καλύτερη, μια αληθινή και πιο αξιοπρεπή δική τους. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο βοηθώντας τους ανθρώπους τους να καταλάβουν.
Θα παλεύω, όπου και όπως μπορώ να υπερασπίζομαι το δικαίωμα τους στην ελευθερία!
Θα παλεύω και θα ελπίζω...
Κι αυτή την ελπίδα, μου την μεγαλώνουν τα παιδιά!
Τα τελευταία 5 χρόνια που παρουσιάζω το πρόγραμμα της ΠΦΠΟ σε σχολεία , προσπαθώντας να τους καλλιεργήσουμε αισθήματα σεβασμού και ενσυναίσθησης προς τα ζώα., ρωτώ τα παιδιά : "Είστε χαρούμενοι που έχετε σπίτι, φαγητό, νερό, παιχνίδια, οικογένεια, αγάπη, φροντίδα κλπ;
Απαντούν όλα "ναι".
Συνεχίζω την ερώτηση:" Αν έχετε όλα αυτά, αλλά είστε κλειδωμένοι -φυλακισμένοι, θα είστε χαρούμενοι;
Τότε ακούς από όλα τα παιδιά ένα βροντερό "Όχι".
Αυτό το "όχι" των παιδιών με κάνει να ελπίζω σε ένα πιο δίκαιο κόσμο για όλους!

Εν κατακλείδι, όχι μόνο δεν συμφωνώ με την χρήση του crate, αλλά θεωρώ πως είναι η απόλυτη απαξίωση και υποτίμηση για ένα νοήμον και βαθιά συναισθανόμενο πλάσμα, όπως είναι ο σκύλος.
Είναι μια ντροπιαστική μέθοδος εκπαίδευσης και αρνούμαι να δεχθώ οποιαδήποτε γνώση χρησιμοποιεί τέτοιες τεχνικές και τέτοια εργαλεία εκπαίδευσης από όποιον κι αν προέρχεται, όσο μεγάλος και φημισμένος "δάσκαλος" κι αν είναι.
Γιατί πιστεύω, πως η καθήλωση του σκύλου και κάθε ζωντανού πλάσματος, για όποιο σκοπό κι αν γίνεται, για λίγο ή πολύ, με καλό ή κακό τρόπο, είναι απάνθρωπη!
Με σοκάρει σαν εικόνα και μου θυμίζει τα μπουντρούμια των φυλακών.
Με σοκάρει και με θυμώνει το ότι για χάρη της "εκπαίδευσης" ή της βόλεψης των ανθρώπων και με την δικαιολογία της ασφάλειας, ακινητοποιούνται καθημερινά αναρίθμητοι σκύλοι στον κόσμο και στερούνται το πολυτιμότερο αγαθό και το βασικότερο δικαίωμα κάθε ύπαρξης... Την ελευθερία !!
Σε ένα κόσμο δίκαιο, όλοι πρέπει να ζουν ελεύθεροι γιατί μόνο τότε θα είναι χαρούμενοι. Γιατί οποιαδήποτε κίνηση, πράξη, συμπεριφορά θέλουμε να κάνουμε χρειάζεται ελευθερία, αλλιώς νιώθουμε παγιδευμένοι.
Και όταν για τα ζώα έχουμε άλλη άποψη και περιορίζουμε την ελευθερία τους, τότε είμαστε άδικοι μαζί τους.

Αν ο σκύλος μπορούσε να μας μιλήσει στην γλώσσα μας, θα φώναζε: Ζήτω η ελευθερία!!!!

*Σημείωση: Βίντεο με την ηχογράφηση κειμένου ανανεωμένου και συμπληρωμένου με περισσότερες πληροφορίες.
https://www.youtube.com/watch?v=BuKHGIgW-Ow

Το νέο κείμενο θα το βρείτε στον σύνδεσμο:
https://smartdogs.gr/%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%...

Ελένη Κασπίρη
Θετική εκπαιδεύτρια ζώων συντροφιάς και κηδεμόνων