Στη μνήμη του Ντιέγκο
ΣΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΓΕΡΟΥΛΗ
Μπαμπούσκα…
Πήγαινε να ξυπνήσεις το γερούλη μας να φάει
Τρέξε να φέρεις, έμεινε πίσω στη βόλτα και σε ψάχνει
Μείνε δίπλα του να νιώθει ασφαλής, δε φαίνεται καλά
Κάνε του χαρούλες, κάνε του παιχνιδάκια να σε βλέπει
και να χαίρεται
Μη στριφογυρνάς συνέχεια, σ΄ ακολουθεί πάντα σα σκιά,
μα δεν έχει αντοχές και εξαντλείται
Εσύ είσαι η πυξίδα του, η παρηγοριά του, η συντρόφισσά του,
ο λόγος που τον κρατάει στη ζωή
Γιούλα…
Άναψες το φως ; Θα σηκωθεί για νεράκι και δε θα βλέπει στο σκοτάδι
Πήγαινε αθόρυβα μη τον ξυπνήσεις και τον πιάσει πάλι βήχας
Ξύπνησε, έλα γρήγορα να τον ταίσουμε, μην αγχωθεί και τον πιάσει δύσπνοια.
Ζεσταίνεται έλα να τον δροσίσουμε
Δεν τρώει σήμερα γιατί; Και πως θα πάρει τα φάρμακά του;
Κουράστηκε, ας τον πάμε να ξαπλώσει
Και μην ξεχάσεις τις λιχουδίτσες του, τις περιμένει πάντα
Τώρα, μη φωνάζετε και μου τον ταράζετε
Προσπάθησα να γιατρέψω τις πληγές της ψυχής σου
Προσπάθησα να απαλύνω τους πόνους στο βασανισμένο σου κορμί
Προσπάθησα να δώσω λίγη χαρά στο θλιμμένο σου βλέμμα
Δεν ξέρω, αν και σε ποιο βαθμό τα κατάφερα
Ξέρω μόνο πως ήσουν η πρώτη μου σκέψη, η έννοια μου, ο μόνιμος πόνος στην καρδιά μου
Πάντα θα νιώθω, πως ότι κι αν σου έδωσα δεν ήταν αρκετό
Η αρρώστια σου δε σε άφησε να χαρείς, να ζήσεις
την πραγματική ζωή κοντά μας, να πάρεις ότι σου άξιζε
Κι αυτή η σκέψη πάντα θα με πληγώνει...
Δεν ήσουν μια ακόμα βασανισμένη ψυχή,
κουβαλάς μια ολόκληρη ιστορία
Ήσουν αγωνιστής!!!
Σε μένα έδωσες μάθημα ζωής με την υπομονή,
τη θέληση για ζωή, τη δύναμή σου!
Πάλευες κάθε μέρα, έδινες μάχες συνεχώς και τις κέρδιζες όλες.
Έβγαινες πάντα νικητής!
Αλλά το ξέρω καλέ μου… και τα βουνά «ραγίζουν και πεθαίνουν»
Εδώ και 2,5 χρόνια ήσουν η έννοια μας, η καρδιά μας,
οικογένειά μας, ήσουν ο βασανισμένος μας…
Κουράστηκες… και ξεκίνησες το δικό σου μοναχικό ταξίδι…
Πας να συναντήσεις πολλές και μεγάλες αγάπες!
Θα είσαι για πάντα
ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ της καρδιάς μας,
ο ΗΡΩΑΣ στη σκέψη μας,
ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ στα δύσκολα,
ο αγαπημένος μας ΓΕΡΟΥΛΗΣ…
Η ζωή μας… πιο φτωχή χωρίς ΕΣΕΝΑ
ΕΣΥ όμως… ξεκουράσου τώρα…
Ελένη και Γιούλη