Η βία εξαναγκάζει τα σκυλιά να είναι υπάκουα από φόβο, ενώ ο θετικός τρόπος τα διδάσκει
Τα σκυλιά που εκπαιδεύονται με βία, δεν είναι υπάκουα, φοβισμένα είναι! Αναγκάζονται να υπακούσουν για να μην πονέσουν και υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να απαντήσουν με βία κάποια στιγμή!
Όταν εκπαιδεύονται με θετικό τρόπο, κάνουν ότι τους ζητάμε γιατί το θέλουν, γιατί μας σέβονται και γιατί θέλουν να μας ευχαριστήσουν!
Γράφει ο Διονύσης Βαλιανάτος
Με τη σειρά μου κι εγώ, ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου σχετικά με τα αποτελέσματα που έχει η θετική εκπαίδευση στα ζωάκια μας.
Για 13 χρόνια ζούσαμε με ένα καταπληκτικό, περήφανο και πανέμορφο Γερμανικό ποιμενικό το Ραμόν, που τώρα δυστυχώς λόγω ηλικίας, δεν είναι πια μαζί μας, αλλά θα είναι για πάντα στη σκέψη μας και στις καρδιές μας!!
Είχα λοιπόν την εμπειρία της παραδοσιακής εκπαίδευσης, (όπου χρησιμοποιούν βία), δυστυχώς πρώτα για το Ραμόν και μετά για εμένα!
Αυτήν γνώριζα τότε και νόμιζα, ότι έτσι έπρεπε να γίνει....
Όμως, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το σκυλί να ακούει τις εντολές και να συμπεριφέρεται "σωστά" μόνο όταν φορούσε τον πνίχτη και αυτό ήταν φυσιολογικό, αφού ότι έκανε, δεν το έκανε γιατί του άρεσε ή γιατί ήθελε να μ' ευχαριστήσει ή να κερδίσει κάτι, το έκανε μόνο και μόνο για να αποφύγει τον πόνο γιατί τον εξανάγκαζα και του το επέβαλα δυστυχώς με βία!
Αυτό είχε σαν συνέπεια, κάποιες φορές να μου βγάζει δικαιολογημένα επιθετικότητα!
Γιατί η βία, μόνο βία μπορεί να φέρει!
Όταν ο Ραμόν έφυγε από την ζωή μας, μετά από κάποιους μήνες θέλαμε και εγώ, αλλά και η εννιάχρονη κόρη μου ν' αποκτήσουμε πάλι ένα σκυλάκι, αφού δεν μπορούμε να ζούμε χωρίς αυτή την όμορφη παρέα.
Τότε βρέθηκε μπροστά μας ένας όμορφος τσοπανάκος ο Μπρούνο ενός έτους περίπου, από μια φιλοζωική, αφού έτσι και αλλιώς θέλαμε να υιοθετήσουμε και όχι να αγοράσουμε ένα σκυλάκι.
Ήταν όμορφος, αλλά πολύ φοβισμένος! Φοβόταν τα πάντα!
Δυνατούς ήχους, ανθρώπους που μιλούσαν με λίγο παραπάνω ένταση, απότομες κινήσεις, αυτοκίνητα που περνούσαν κοντά μας!
Το αποτέλεσμα ήταν να μην θέλει να βγαίνει ούτε βόλτα, γιατί προτιμούσε την ασφάλεια του σπιτιού.
Στο σπίτι φοβόταν ακόμα και τη σκούπα (όχι την ηλεκτρική). Αυτά, το πιθανότερο να έχουν να κάνουν με τη χρήση βίας στο παρελθόν, πριν τον πάρουμε εμείς, είτε με φωνές, είτε με ξύλο κλπ
Εμπιστευόταν μόνο εμάς, αλλά και πάλι ήταν επιφυλακτικός!
Τότε κατάλαβα, ότι χρειαζόταν βοήθεια, όχι μόνο από εμάς, αλλά και από έναν επαγγελματία Θετικό εκπαιδευτή.
Έτσι άρχισα να διαβάζω πολύ για τη Θετική εκπαίδευση και κατάλαβα, ότι αυτός ο τρόπος αρμόζει στα ζωάκια!
Να επιβραβεύουμε την σωστή συμπεριφορά τους και να διορθώνουμε τις ανεπιθύμητες, χωρίς όμως τη χρήση βίας, όπως πνίχτη και άλλα παρόμοια.
Τέτοια μέσα, εξαναγκάζουν τα ζώα να κάνουν ότι εμείς θέλουμε και τα ταλαιπωρούν πολύ!
Σκοπός είναι να το κάνουν γιατί τα ίδια το θέλουν, γιατί μας σέβονται και γιατί τους αρέσει να μας ευχαριστούν με τις πράξεις τους.
Τότε άρχισα την αναζήτηση ενός θετικού εκπαιδευτή.
Ήρθα σε επαφή με τρεις διαφορετικούς, όπου οι δυο πρώτοι δήλωναν θετικοί, αλλά δεν ήταν. Το λέω αυτό, γιατί και οι δυο στην ερώτηση μου, αν κάνουν χρήση πνίχτη, μου απάντησαν, ότι ο πνίχτης είναι εργαλείο διόρθωσης συμπεριφοράς και αν ξέρεις να το χειριστείς δεν είναι επώδυνο.
Μετά από αυτή την απάντηση, καταλαβαίνετε ότι μόνο θετικοί δεν ήταν και εγώ, δεν ήθελα ο Μπρούνο να περάσει, ότι και ο Ραμόν!
Το τρίτο ραντεβού ήταν με την Ελένη Κασπίρη. Μας κέρδισε όλους από την πρώτη στιγμή, από τον τρόπο που μιλούσε για τα σκυλιά, την αγάπη της προς αυτά και την ηρεμία της που την μετέδωσε και σ' εμάς!
Ο τρόπος που μας εξήγησε ότι ακολουθεί, ήταν αυτός που θέλαμε κι έτσι, χωρίς δεύτερη σκέψη, ξεκινήσαμε τα μαθήματα.
Ο Μπρούνο την εμπιστεύτηκε από την πρώτη στιγμή!
Στα μαθήματα η Ελένη μας ήθελε όλους εκεί. Εμένα, την εννιάχρονη κόρη μας (όπου είναι και η καλύτερη μαθήτρια) και τη γυναίκα μου, που παρ΄ότι αγαπάει τα ζώα, δεν είχε ιδιαίτερη εξοικείωση μαζί τους.
Και λέω είχε, γιατί η Ελένη κατάφερε με τον τρόπο της να μας αλλάξει όλους και να μας κάνει να αγαπήσουμε τα ζώα, 10 φορές παραπάνω από ότι τ' αγαπούσαμε!
Έτσι ήμασταν όλοι εκεί και εκπαιδευόμασταν μαζί με το Μπρούνο! Και αυτό είναι το πιο σημαντικό, γιατί εμείς πρέπει να γνωρίζουμε πράγματα, να καταλαβαίνουμε τι θέλει να μας πει μέσα από τη γλώσσα του σώματος και τα σήματα ηρεμίας και να χειριζόμαστε ανάλογα την κατάσταση.
Ωστόσο η Ελένη, μας έλυνε ότι απορία είχε ο καθένας μας, έτσι κι αλλιώς εμείς έπρεπε να γνωρίζουμε, αφού μαζί μας θα ζούσε ο σκύλος.
Όποτε χρειάστηκε να την ρωτήσουμε κάτι, ακόμα και από το τηλέφωνο μας βοηθούσε πάντα με μεγάλη χαρά.
Τώρα ο Μπρούνο μέσα από την βασική θετική εκπαίδευση και την επίλυση συμπεριφορών σε σχέση με τις φοβίες που είχε, είναι πια ένας ήρεμος, χαρούμενος, γεμάτος ενέργεια και όρεξη για ζωή σκύλος, όπου η συμβίωση μαζί του είναι απόλαυση!
Κι αυτό το χρωστάμε όλοι μας, αλλά κυρίως ο Μπρούνο στην Ελένη και την ευχαριστούμε πολύ!
Είμαστε τυχεροί που γνωρίσαμε αυτή την εξαίρετη εκπαιδεύτρια, αλλά κυρίως άνθρωπο και πλέον φίλη για εμάς και το Μπρούνο!!