Εμπειρία ζωής
Εμπειρία ζωής
Γράφει η Παναγιώτα Τσίχλη
Τι όμορφο το μικρό, γλυκό σκυλάκι που έχουν οι γείτονες!
Όταν γέννησε τα 8 πανέμορφα μικροσκοπικά της κουταβάκια, μας παρακάλεσαν να πάρουμε το ένα έστω, για να μη μείνει στο δρόμο!
Ας μην είχαμε ιδέα απο σκυλιά, το πήραμε για να το σώσουμε και να προσπαθήσουμε να το κάνουμε ευτυχισμένο!
Το ίδιο απόγευμα, το περάσαμε σερφάροντας στο ίντερνετ και πέφτουμε πάνω στο site της κυρίας Κασπίρη...
Θετική εκπαίδευση? Τι είναι αυτό? Δηλαδή υπάρχει κι άλλη εκπαίδευση? Τι? Αρνητική? Ε ναι... κι όμως! Υπάρχει!
Έψαξα, ρώτησα, διάβασα κι έμαθα! Και τότε κατάλαβα, ότι ένα τόσο μικρό και τρυφερό πλάσμα σαν το μωρό της Ντορίτας (το μικρό Φοίβο), δε θα μπορούσα ποτέ να τον εκπαιδεύσω χτυπώντας τον και βασανίζοντάς τον!
Η θετική εκπαίδευση είναι μονόδρομος, όχι μόνο για τους φιλόζωους (δε θεωρώ, ότι ήμουν φιλόζωη πριν, ούτε καν τα έβλεπα μπροστά μου τα ζώα...), αλλά για κάθε λογικό άνθρωπο... Μόνο κάποιος στα πρόθυρα της τρέλας, θα μπορούσε να κάνει κακό σε κάποιο τέτοιο γλυκό ζωάκι...
Κι έτσι η Κυρία Κασπίρη, έκανε το ταξίδι από την Πάτρα στην Καλαμάτα μόνο για το Φοιβάκο! Μας εισήγαγε στον κόσμο των ζώων (όχι μόνο της θετικής εκπαίδευσης) και μας έδειξε το δρόμο, προς την αρμονική μας συμβίωση με το σκύλο μας! Το ξαναέκανε το ταξίδι κι άλλες φορές για να διαπιστώσει την πορεία της εξέλιξης της εκπαίδευσης του Φοιβου! Μας διόρθωσε τα λάθη και συνεχίσαμε!
Σήμερα, περίπου 1 χρόνο μετά, ο Φοιβάκος ζει ευτυχισμένος μαζί μας χωρίς εμμονές, χωρίς άσχημη ψυχολογία, χωρίς τραύματα και κυρίως χωρίς αγχωμένους σκυλο-γονείς! Η θετική εκπαίδευση, μας βοήθησε να αλλάξουμε ομαλά τον τρόπο ζωής μας και να συμπεριλάβουμε το σκύλο στην οικογένεια αρμονικά!
Φυσικά, δε χρειάζεται να αναφέρω, ότι μετά την πλήρη ενημέρωσή μας απο την καλή μας εκπαιδεύτρια, άλλαξε τελείως η ζωή μας! Με τη σειρά μας ενημερώσαμε τους γείτονές μας και σήμερα η γειτονιά μας, φιλοξενεί και φροντίζει αμέτρητα αδέσποτα γατάκια και κάποια σκυλάκια, που ζουν ήρεμα κι αυτά μεταξύ τους, πράγμα όχι και τόσο εύκολο στην αρχή...
Χαρακτηριστικά, αναφέρω ένα παράδειγμα που εμένα με εντυπωσίασε! Όταν αρχίσαμε να ταίζουμε το Τζακ, τον αδέσποτο σκύλο της γειτονιάς, λόγω τραυματικών βιωμάτων του και μη σωστής κοινωνικοποίησής του, ο Τζακ επιτίθετο στο Φοιβάκο (πιο μικρόσωμο) έντονα και πολύ επιθετικά καθημερινά με γαυγίσματα και δαγκώματα! Ο μικρός μας φοβόταν να βγει απο την πόρτα και ομοίως στην επιστροφή έμπαινε τρέχοντας, αφού ο άλλος μας περίμενε στο πάρκινγκ. Εμείς στην προσπάθειά μας να σώσουμε το Φοίβο, μας έπιανε πανικός και φωνάζαμε στο Τζακ να φύγει και να αφήσει ήσυχο το Φοίβο! Τρέχαμε και προσπαθούσαμε να μπούμε στο αυτοκίνητο, παίρνοντας το Φοίβο αγκαλιά! Έτσι ο Τζακ δάγκωνε εμάς!
Η κατάσταση κινδύνευε να εκτροχιαστεί και τότε ζητήσαμε συμβουλή απο την κα Ελένη! Μας συμβούλευσε να χαλαρώσουμε εμείς πρώτα και μετα θα χαλαρώσουν και τα σκυλιά! Όντως την επόμενη μέρα, το παίξαμε άνετες και περπατούσαμε αργά προς το αυτοκίνητο και το Φοιβάκι περπατούσε δίπλα. Όταν πλησίασε ο Τζακ, δεν τον διώξαμε με φωνές, αλλά του είπαμε «τι κάνεις βρε παιδί?» «Τι κάνεις Τζακούλη?» Και τότε ο Φοίβος, τον πλησίασε μόνος του και αφού μυρίστηκαν, άρχισαν να παίζουν σαν κουτάβια! Εμείς κοιταζόμασταν απο την έκπληξη! Δεν περιμέναμε ποτέ, ότι ήταν τόσο απλό!
Μετά απο αυτό ο Τζακ δεν ξαναέφυγε (αν και θα φύγει οριστικά σε 2 εβδομάδες, τώρα που βρέθηκε σπίτι που να τον αγαπάει!!!) Απο το πάρκινγκ της οικοδομής μας, περιμένει το φίλο του το Φοίβο να παίξουν και να κυλιστούν μαζί στο χορτάρι!
Ευχαριστούμε πολύ τη δασκάλα του Φοίβου για την εμπειρία ζωής!