Ζώα στη σκλαβιά... Τώρα που μπήκαμε για λίγο στη θέση τους με τον αναγκαστικό εγκλεισμό μας, τώρα ίσως μπορέσουμε να καταλάβουμε πως νιώθουν...
Ζώα στη σκλαβιά...
Τώρα που μπήκαμε για λίγο στη θέση τους με τον αναγκαστικό εγκλεισμό μας, τώρα ίσως μπορέσουμε να καταλάβουμε πως νιώθουν...
Αυτές τις μέρες του αναγκαστικού εγκλεισμού μας, μου έρχονται όλο και πιο συχνά στο μυαλό τα σκλαβωμένα ζώα!
Όχι και πως τα ξεχνάω ποτέ...
Σκέφτομαι τον διάλογο που κάνω με τους κηδεμόνες που έχουν τον σκύλο τους σε κλουβί το γνωστό σχεδόν σε όλους πια crate.
Όλοι μου λένε, ότι είναι το σπίτι του και ότι του αρέσει!!
Τους ρωτάω λοιπόν, πως θα ένιωθαν, αν κάποιος τους αμπάρωνε απ' έξω τις πόρτες και τα παράθυρα και ήταν αδύνατον να βγουν από το σπίτι τους;
Θα το έβλεπαν σπίτι ή φυλακή;
Οι περισσότεροι με κοιτούν για μερικά δευτερόλεπτα και μετά κουνούν το κεφάλι, λέγοντας:
"Έχεις δίκιο".
Δεν είναι λίγοι βέβαια, αυτοί που μου απαντούν, πως δεν είναι το ίδιο γιατί ο σκύλος δε νιώθει όπως εμείς!
Προσπαθώντας να τους εξηγήσω, ότι έχουν και τα σκυλιά συναισθήματα τους ρωτάω:
Ο σκύλος σου χαίρεται όταν σε βλέπει, όταν παίζετε, όταν πηγαίνει βόλτα;
Αγχώνεται όταν φωνάζεις, φοβάται όταν τον τιμωρείς;
Νιώθει αηδία, αν του δώσεις να φάει κάτι που δεν του αρέσει; πχ ένα φάρμακο;
Νιώθει έκπληξη σε κάτι πρωτόγνωρο, ωραίο ;
Νιώθει περιέργεια σε κάτι άγνωστο;
Πονάει όταν τραυματιστεί ή αρρωστήσει;
Όταν είναι στο κλουβί δεν κλαίει, δε φωνάζει, δεν προσπαθεί να βγει; (κάποια αυτοτραυματίζονται κιόλας). Το ότι κάποια στιγμή ηρεμεί (κι εσύ ερμηνεύεις, ότι του αρέσει αφού κάθεται ήσυχος) είναι γιατί κουράζεται απελπίζεται, παραιτείται και δέχεται την "μοίρα" του.
Η απάντηση όλων είναι "Ναι" .
Έτσι τους αφήνω να συμπεράνουν μέσα από τις δικές τους απαντήσεις...
Γιατί τα αυτονόητα πολλές φορές γίνονται ζητούμενα ...
Και κάπου εκεί... έρχεται η στιγμή που συμφωνούμε και λήγει και η συζήτηση και η σκλαβιά του σκύλου!
Και δεν είναι μόνο οι σκύλοι σε κλουβιά, είναι οι σκύλοι στις αλυσίδες, στα γκαράζ, στα μπαλκόνια, στις ταράτσες κλπ.
Και φυσικά τόσα άλλα ζωάκια: γάτες, πουλάκια, κουνελάκια, χελωνάκια, ψαράκια, τα άγρια ζώα σε ζωολογικούς κήπους, τσίρκο και φυσικά τα αμέτρητα βασανισμένα ζώα παραγωγής που ζουν το μαρτύριο της σκλαβιάς μέχρι να θανατωθούν, επίσης μαρτυρικά!
Ανυπολόγιστος ο αριθμός των ζώων που "ζουν" σκλαβωμένα, απομονωμένα από τη ζωή, φοβισμένα, δυστυχισμένα, ανυπεράσπιστα και μόνα!!
Ανυπολόγιστο και το κακό που τους έχουμε προκαλέσει...
Και να που ήρθε η ώρα, αυτή μου η υποθετική ερώτηση να γίνει πραγματικότητα!!
Δεν μας έκλεισε κάποιος τις πόρτες με μάνταλα κι αμπάρες κι όμως, βρισκόμαστε αναγκαστικά έγκλειστοι μέσα στο ίδιο μας το σπίτι!! Για καλό σκοπό είναι, για να προστατευτούμε από έναν ιό (φονικό τον είπανε) που εμφανίστηκε έτσι ξαφνικά στη ζωή μας και για να προστατέψουμε και τους γύρω μας!
Δεν είναι τιμωρία, όπως συμβαίνει με τα ζώα κι όμως γκρινιάζουμε, διαμαρτυρόμαστε, φωνάζουμε, καυγαδίζουμε μεταξύ μας (διάβαζα πως αυξήθηκε η ενδοοικογενειακή βία) ασφυκτιούμε, υποφέρουμε (διάβαζα επίσης, ότι αυξήθηκε η κατανάλωση ψυχοφαρμάκων) και κάποιοι απειθαρχούμε, γιατί δεν μπορούμε να το δεχθούμε και να το αντέξουμε αυτό.
Κι ας μπορούμε κάποιοι να πάμε στις δουλειές μας και όλοι στο σούπερ μάρκετ, στο φούρνο, στο φαρμακείο, στην Τράπεζα, βόλτα το σκυλί μας, για άθληση, για περίπατο κλπ.
Αλλά δεν το αντέχουμε...
Γιατί μας περιορίζουν την ελευθερία μας! Δεν μπορούμε να πάμε, όπου θέλουμε, τη στιγμή που το θέλουμε,
με συνέπεια να νιώθουμε φυλακισμένοι...
Κι αυτό μας πονάει πολύ γιατί το σπίτι μας το θέλουμε φωλιά, καταφύγιο και όχι φυλακή!
Κακά τα ψέματα, η στέρηση της ελευθερίας (σκλαβιά θα την πω) είναι οδυνηρή, είτε βρισκόμαστε πάνω στον καναπέ, είτε πίσω από τα κάγκελα...
Λένε, πως αν δε μπεις στη θέση του άλλου δε μπορείς να καταλάβεις πώς νιώθει.
Κι αυτό είναι απόλυτα σωστό!
Μπορεί να λες πως καταλαβαίνεις με τη λογική, δε νιώθεις όμως με την καρδιά!
Γιατί δεν το έχεις περάσει, δεν το έχεις ζήσει, δεν ξέρεις πως είναι και δε μπορείς να νιώσεις...
Λέμε πως καταλαβαίνουμε κάποιον που έχασε ένα αγαπημένο πρόσωπο, το ζωάκι του, τη δουλειά του, την υγεία του κλπ.
Όχι δε μπορούμε!
Μόνο όταν βρεθούμε σε ανάλογη θέση, μόνο τότε!
Όπως πολύ ωραία είπε και ο Στέφανος Ξενάκης :"Αν δεν το έχεις ζήσει, μην πας να τους παρηγορήσεις, μόνο κλάψε μαζί τους".
Και κοίτα τώρα πως τα έφερε η ζωή...
Εντελώς αναπάντεχα κι απρόσμενα, εκεί που δεν το περιμέναμε βρεθήκαμε κι εμείς να ζούμε μέσα στον απόλυτο φόβο, να νιώθουμε όλοι μας ανίσχυροι μπροστά σ' αυτόν τον μεγάλο "αόρατο" εχθρό.
Να προσπαθούμε με πολύ μεγάλη δυσκολία να ζήσουμε μέσα στην απομόνωση και να δεχθούμε, να συνηθίσουμε, να αντέξουμε τη στέρηση της ελευθερίας μας...
Τώρα βρεθήκαμε στη θέση τους....
Στη θέση που βρίσκονται και που εμείς τα βάλαμε, τόσα και τόσα σκλαβωμένα πλάσματα (τα ζώα) πάνω στον πλανήτη!
Μαντρωθήκαμε μέσα στα ωραία μας κατά τα άλλα "κλουβιά" και αγωνιούμε για εκείνη τη μέρα που όλα θα έχουν τελειώσει...
Εκείνη τη μέρα που θα νιώσουμε πάλι δυνατοί και ελεύθεροι!
Και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να υπομένουμε και να περιμένουμε να περάσει όλο αυτό το κακό, που στέκει σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας!!!
"Οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν: "Ουδέν κακόν αμιγές καλού" ,
Αλήθεια, τι καλό μπορεί να φέρνει αυτή η καταιγίδα, αυτή η τεράστια δοκιμασία της ανθρωπότητας;
Θα περάσει κάποια στιγμή, όπως όλες οι καταιγίδες...
Με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες ευχόμαστε ...
Και μετά;
Η επόμενη μέρα πως θα μας βρει;
Αλλιώτικους, διαφορετικούς, πιο δυνατούς, ίσως και λίγο πιο σοφούς;
Καλύτερους ανθρώπους και πιο συμπονετικούς θα μας βρει άραγε;
Λιγότερο αλαζόνες και εγωιστές μήπως;
Μακάρι...
Μακάρι αυτό που βιώνουμε, όταν πια θα έχει γίνει παρελθόν, να μας έχει βοηθήσει να καταλάβουμε και να μάθουμε αυτό που ήδη θα έπρεπε να ξέρουμε:
Ότι η γη δεν μας ανήκει, όπως θέλουμε να πιστεύουμε και πως η ζωή και η ελευθερία μας δεν αξίζουν περισσότερο από τη ζωή και την ελευθερία οποιουδήποτε άλλου πλάσματος πάνω στη γη!
Να καταλάβουμε επιτέλους, ότι όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί έχουν τις ίδιες αντιδράσεις μπροστά στον πόνο, στο φόβο, στη σκλαβιά και στον θάνατο!
Να δεχθούμε, ότι τα ζώα είναι συγκάτοικοί μας και δεν είναι από άλλο πλανήτη, στον ίδιο ζούμε και τον μοιραζόμαστε!
Δεν είναι αντικείμενα για χρήση και ευχαρίστηση δική μας!
Δεν είναι κατώτερα όντα, είναι έμψυχα, συναισθανόμενα όντα, όπως κι εμείς!
Και τώρα που νιώθουμε όλοι μας τρομαγμένοι, αδύναμοι, ανυπεράσπιστοι, τώρα που είμαστε όλοι ίσοι μπροστά στον ίδιο φόβο και τρέμουμε για τη ζωή μας και πονάμε για την ελευθερία που μας στέρησαν, τώρα μπήκαμε στη θέση τους και ξέρουμε ακριβώς πως νιώθουν...
Ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι παγωμένη και σοκαρισμένη αφού δισεκατομμύρια άνθρωποι βρισκόμαστε στο έλεος αυτού του ιού!
Σκλάβοι ενός ιού...!! Πόσο ασύλληπτα τρομακτικό είναι αυτό;
Κι απ' την άλλη, σκέφτομαι πόσα δισεκατομμύρια ζώα βρίσκονται στο έλεος του άπονου, άσπλαχνου και ανελέητου ανθρώπου; Στο δικό μας έλεος δηλαδή!
Σκλάβοι του ανθρώπου ανά τους αιώνες!!!! Πόσο άδικο, απάνθρωπο και τραγικό είναι αυτό;
Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε τη σχέση μας με τα ζώα;
Μήπως να ρίξουμε το βλέμμα μας πάνω τους με καλοσύνη, συμπόνια, δικαιοσύνη και σεβασμό;
Μήπως να ανοίξουμε επιτέλους τα κλουβιά τους και να ελευθερώσουμε όλα τα σκλαβωμένα ζώα της γης;
Έτσι, σαν ένδειξη μετάνοιας, που τόσο άκαρδα και με τόση αλαζονεία τα
φυλακίσαμε, τα βασανίσαμε, τα εξευτελίσαμε!
Μια έμπρακτη συγνώμη, ένας φόρος σεβασμού και τιμής για το κακό που τους έχουμε προκαλέσει, αφού με το έτσι θέλω και με περίσσιο εγωισμό, εμείς τα "υπερέχοντα" όντα αποφασίσαμε να διαφεντεύουμε τη ζωή τους ..
Μήπως τώρα είναι η καταλληλότερη στιγμή;
Τους το χρωστάμε...
Και στους εαυτούς μας το χρωστάμε... Αν θέλουμε να εξιλεωθούμε απέναντί τους και αν θέλουμε να καμαρώνουμε κάποτε, πως σε αυτό τον πόλεμο εμείς τελικά κερδίσαμε!
Κερδίσαμε γιατί βρήκαμε πάλι τις χαμένες αξίες μας και θυμηθήκαμε (μας τη θύμησε ένας ιός... ) την ξεχασμένη ανθρωπιά μας και όλοι μαζί φτιάξαμε έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο!!!
Όπως τόσο ωραία είχε πει η Alice Walker: "Εάν από κάποιο θαύμα η γη επιβιώσει από ένα ολοκαύτωμα και αρχίσουμε από την αρχή, μόνο η δικαιοσύνη προς κάθε ον θα σώσει την ανθρωπότητα".
Ελένη Κασπίρη
Θετική εκπαιδεύτρια σκύλων