Η βόλτα του σκύλου με λουρί χαρακτηρίζει τον υπεύθυνο κηδεμόνα
Η βόλτα του σκύλου με λουρί χαρακτηρίζει τον υπεύθυνο κηδεμόνα
Πολλοί κηδεμόνες επιλέγουν να βγάζουν βόλτα το σκύλο τους ελεύθερο, χωρίς ν’ αναλογιστούν τις συνέπειες! Και είναι πραγματικά τραγικός ο απολογισμός, των σκύλων που έχουν πληρώσει ακόμα και με τη ζωή τους την ανθρώπινη ανευθυνότητα και απερισκεψία!
Πριν λίγες μέρες, ένας ακόμα σκύλος προστέθηκε στη μεγάλη λίστα γιατί ο κηδεμόνας του θέλησε να τον πάει βόλτα χωρίς λουρί.
Όταν με κάλεσαν να εκπαιδεύσω αυτό το σκυλάκι, η οικογένεια δε γνώριζε ούτε τα βασικά. Κατανοητό, αφού πολλοί που αποκτούν σκύλο δε γνωρίζουν πράγματα, για το πως επικοινωνεί και πως μαθαίνει. Άρα, είναι φυσιολογικό να μην τους καταλαβαίνει, όταν του μιλούν και όταν του ζητούν να κάνει ή να μην κάνει κάτι, αν δεν διδαχθεί ο σκύλος και φυσικά, αν δεν ενημερωθούν οι άνθρωποι για τον τρόπο που θα τον διδάξουν.
Στην πρώτη μας συνάντηση, έδωσα συμβουλές που θα τους βοηθούσαν να κατανοήσουν θέματα που αφορούν στα σκυλιά. Κι επειδή ο κηδεμόνας, ήθελε να περπατάει ο σκύλος ελεύθερος στη βόλτα, αφιέρωσα πολύ χρόνο για να τους αναφέρω τους λόγους που ο σκύλος στη βόλτα πρέπει να είναι πάντα σε λουρί.
Όμως, μετά την πρώτη μας συνάντηση, ο κηδεμόνας έβγαλε το σκύλο του βόλτα ελεύθερο. Στάθηκαν και στο γειτονικό τους πάρκο για να παίξει μαζί του, κάτι που κάνουν οι περισσότεροι στις πλατείες και τα πάρκα.
Κάποια στιγμή, ο σκυλάκος κάτι είδε, κάτι άκουσε (ούτε κι αυτός κατάλαβε τι συνέβη) κι άρχισε να τρέχει προς το δρόμο. Φυσικά, δεν άκουσε το κάλεσμα να επιστρέψει (δεν το είχε διδαχθεί) και ούτε είδε το διερχόμενο αυτοκίνητο.
Η συνέπεια; Χτυπήθηκε και πέθανε ακαριαία!
Με πήρε τηλέφωνο λίγο αργότερα συντετριμμένος, για να μου πει τι συνέβη.
Τι να του πω; Ότι δεν άκουσε τίποτα απ’ αυτά που του είπα; Δεν είχε κανένα νόημα, γιατί ήταν πολύ στεναχωρημένος και άλλωστε, το είχε πάρει το μάθημά του με το χειρότερο τρόπο... Πλήρωσε με τη ζωή του ο σκύλος του, το δικό του λάθος …!
Πόσα σκυλιά χάνονται, τραυματίζονται και σκοτώνονται εξ αιτίας αυτού; Πάρα πολλά!!
Όσοι περπατούν με το σκύλο τους χωρίς λουρί, ή τον αφήνουν ελεύθερο σε κάποια πλατεία, είναι σίγουροι ότι μπορούν να τον ελέγξουν, είτε τον έχουν εκπαιδεύσει, είτε όχι!
Δε λέω, πως δεν υπάρχουν σκύλοι καλά εκπαιδευμένοι που ακούν! Όμως, ποτέ δεν ξέρει κανείς, τι μπορεί να εξιτάρει ή να φοβίσει το σκύλο και ν’ αρχίσει να τρέχει.
Ίσως κάποιοι στέκονται απλά τυχεροί, ποιος ξέρει όμως μέχρι πότε; Ο σκύλος μπορεί να σ’ ακούσει χίλιες φορές και μια (για άγνωστο σε σένα λόγο) να μην σ’ ακούσει. Κι αυτή η φορά μπορεί να αποβεί μοιραία!
Ο Φοίβος, ένας εκπαιδευμένος σκύλος (σύμφωνα με τη μαρτυρία του κηδεμόνα του), δεν άκουσε καμία εντολή, όταν μύρισε μια αδέσποτη σκυλίτσα, η οποία βρισκόταν σε οίστρο. Έτρεξε κοντά της στην απέναντι μεριά κεντρικού δρόμου, με συνέπεια να τραυματιστεί πολύ σοβαρά στο κεφάλι!
Φυσικά, μετά απ΄ αυτό δεν τον άφησε πάλι ελεύθερο, αλλά ο σκυλάκος ταλαιπωρήθηκε πολύ!
Οι περισσότεροι κηδεμόνες πιστεύουν, ότι είναι πολύ ωραίο να κυκλοφορεί ο σκύλος τους ελεύθερος!
Και δεν είναι λίγοι αυτοί, που ανοίγουν την πόρτα να πάει ο σκύλος την τσάρκα του και να επιστρέψει ευχαριστημένος.
Προ καιρού σε μια εκπαίδευση, διαφωνούσα με τον κύριο που ήθελε να αφήνει το σκύλο να βολτάρει και να επιστρέφει. Μάλιστα, είχε για παράδειγμα και τον ζήλευε κιόλας, τον κ. Περικλή που έμενε δίπλα του, ο οποίος άφηνε το σκύλο του να πηγαίνει τη βόλτα του και να επιστρέφει μόνος του.
«Έτσι θέλω να μου τον κάνεις» μου είπε.
«Μην τον ζηλεύετε, γιατί κάποια στιγμή θα κλαίει για το σκύλο του» του είπα.
Μετά από 1,5 μήνα, σε μια από τις συναντήσεις μας, μου λέει αρκετά μαζεμένος: «Ο κ. Περικλής τον έχασε το σκύλο του».
Κι όλο αυτό δεν έχει τέλος!
Πριν λίγες μέρες, βρέθηκε στο κέντρο της πόλης ένας σκυλάκος να τρέχει πανικόβλητος. Τον πήρε μαζί της μια φίλη και μετά από κάποιες ενέργειες, βρέθηκε ο άνθρωπός του, ο οποίος δικαιολογήθηκε πως κάποιος ξέχασε την πόρτα ανοιχτή κι έφυγε.
Εντάξει, ας πούμε ότι μπορεί να συμβεί και αυτό, άνθρωποι είμαστε.
Όμως, δεν ήταν έτσι, γιατί μάθαμε πως ο σκύλος είχε χαθεί κι άλλες φορές στο παρελθόν. Είχε σταθεί τυχερός βέβαια, γιατί έπεφτε στο βλέμμα ανθρώπων που βοηθούσαν να βρεθεί ο κηδεμόνας του.
Ως πότε όμως θα είναι τυχερός;
Και πως να χαρακτηρίσει κανείς αυτό τον άνθρωπο, που παίζει με τη ζωή του σκύλου του;
Είναι πολλοί αυτοί που λένε, ότι δε θέλουν να τον βάζουν σε λουρί και να τον δένουν γιατί τον καταπιέζουν, τον σκλαβώνουν και θέλουν να νιώθει ελεύθερος και να χαίρεται τη βόλτα του.
Και είναι τουλάχιστον αστείο, όταν αυτό το υποστηρίζουν και κάποιοι, που δεν έχουν κανένα σεβασμό στο σκύλο τους, αφού η συμπεριφορά τους απέναντί του, αλλά και οι συνθήκες ζωής του είναι απαράδεκτες!
Είμαι φυσικά, ο τελευταίος άνθρωπος που θα συμφωνούσα με την οποιαδήποτε καταπίεση ή σκλαβιά στους σκύλους και όχι μόνο!
Όμως, ακριβώς επειδή γνωρίζω πράγματα, είμαι η πρώτη που λέω κι επιμένω, ότι ο σκύλος πρέπει να περπατάει με λουρί στο δρόμο και να τρέχει ελεύθερος σε μέρη ελεγχόμενα γιατί προέχει η ασφάλεια και η ζωή του!
Δεν είναι καταπίεση, ούτε σκλαβιά μια χαλαρή και ευχάριστη βόλτα με σαμαράκι και όχι πνίχτες και κολάρα που ταλαιπωρούν το σκύλο.
Τον κρατάς, όπως όταν περπατάς στο δρόμο μ΄ ένα μικρό παιδάκι κρατώντας το από το χέρι, γιατί δε μπορείς να το εμπιστευθείς, αφού δε γνωρίζει τους κινδύνους και δε μπορεί να προστατέψει τον εαυτό του.
Κι αυτό, είναι ξεκάθαρα μια υπεύθυνη και συνετή ανθρώπινη συμπεριφορά!
Και δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός, πως υπάρχουν άνθρωποι και παιδιά που φοβούνται τους σκύλους, ακόμα κι αν είναι φιλικοί και πρέπει να τους σεβόμαστε.
Προ ημερών, ένας ποδηλάτης πανικοβλήθηκε, έπεσε και χτύπησε, όταν είδε ένα μεγαλόσωμο σκύλο να τρέχει προς το μέρος του. Ο σκύλος βέβαια αλλού πήγαινε, όμως αυτός φοβήθηκε κι έχασε την ισορροπία του.
Και οι δύο τεράστιοι σκύλοι που έπαιζαν στην πλατεία ελεύθεροι, ήταν πολύ φιλικοί! Όμως, το παιδάκι που τους είδε να τρέχουν κοντά του για τη μπάλα, φοβήθηκε, έτρεξε σκόνταψε και χτύπησε στο κεφάλι.
Τι έφταιγε το παιδάκι που έπαιζε ξένοιαστο, αλλά και πόσο μπορεί να «μπλέξει» κάποιος, αν συμβεί με το σκύλο του ένα παρόμοιο περιστατικό;
Επίσης, υπάρχουν και σκύλοι που είναι φοβικοί (για διάφορους λόγους) με άλλους σκύλους και τρομοκρατούνται, όταν τρέξει κατά πάνω τους ένας άλλος σκύλος, με όσο φιλικές προθέσεις κι αν πλησιάσει.
Ακόμα κι αν ο σκύλος μας είναι ένα γλυκύτατο πλάσμα και πιστεύουμε πως δε θα πειράξει ποτέ κανέναν, μην αγνοούμε το γεγονός, ότι εκεί έξω κυκλοφορούν κάποιοι (άνθρωποι, σκύλοι, γάτες) που φοβούνται. Ας το σεβαστούμε και μην κάνουμε κάτι, που δε θα θέλαμε να μας κάνουν!
Υπάρχουν και σκύλοι που δεν είναι φιλικοί και κοινωνικοί, είτε με άλλους σκύλους, είτε με ανθρώπους κι ενώ το γνωρίζουν οι κηδεμόνες τους αφήνουν ελεύθερους, με αποτέλεσμα πολλές φορές να δαγκώσουν.
Πριν ένα μήνα κι ενώ περπατούσαμε στην παραλία με μια σκυλίτσα (μαθήτριά μου) στο λουρί, ένας σκύλος επιτέθηκε στη σκυλίτσα.
Η κοπέλα που τον είχε ελεύθερο, δικαιολογήθηκε ότι τον άφησε να τρέξει και να χαρεί λίγο.
Αντιδράσαμε βέβαια άμεσα και δεν την τραυμάτισε, αλλά η σκυλίτσα φοβήθηκε πολύ! Αυτό καταγράφηκε ως μια τραυματική εμπειρία και από εκείνη τη στιγμή και μετά, άρχισε να είναι πολύ επιφυλακτική με τους σκύλους, που μέχρι τώρα τους θεωρούσε φίλους της και δεν είχε κανένα τέτοιο θέμα.
Αυτό δεν μόνο ανεύθυνο, αλλά και εγκληματικό! Πληρώνουν αθώοι τα λάθη κάποιων και ίσως και ο σκύλος τους κάποιες φορές, αν κριθεί επικίνδυνος!
Είναι δικαίωμα του κάθε κηδεμόνα, να θέλει να προστατέψει το σκύλο του από αρνητικές εμπειρίες και υποχρέωση των υπολοίπων να το σέβονται.
Μπορεί βέβαια, να συμβεί και το αντίθετο! Δηλαδή, ο δικός μας φιλικότατος ελεύθερος σκύλος, να τρέξει μόλις δει άλλο σκύλο για να παίξει. Ο άλλος σκύλος όμως, μπορεί να μην είναι φιλικός και να τον δαγκώσει.
Το γλυκύτατο και παιχνιδιάρικο Λαμπραντόρ, βρέθηκε με κομμένο αυτί, όταν είδε ένα φιλαράκι του (εκείνο ήταν σε λουρί) και έτρεξε χαρούμενο για να παίξει μαζί του.
Θα μπορούσα να γράψω σελίδες με περιστατικά, αλλά δεν έχει νόημα. Κι αν αναφέρω ενδεικτικά κάποιες περιπτώσεις, είναι γιατί οι γενικολογίες και οι θεωρίες πολλές φορές δεν αρκούν να μας πείσουν, σε αντίθεση με τα γεγονότα.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι οι σκυλογονείς, είναι πως έχουμε υποχρέωση να βγάζουμε βόλτα το σκύλο μας πάντα με λουρί, όχι μόνο για την ασφάλειά του, αλλά και για να δείχνουμε σεβασμό στους γύρω μας. Φυσικά και πρέπει ο σκύλος να τρέχει, να παίζει και να χαίρεται, αλλά σε μέρη ασφαλή πχ σ΄ ένα περιφραγμένο χώρο.
Κι αν επιλέξουμε μέρη που δεν έχει αυτοκίνητα, ανθρώπους, σκύλους,κλπ (κάποιο δάσος, βουνό ή μια ερημική παραλία), τότε θα πρέπει να έχουμε δουλέψει πολύ με το σκύλο μας για να μπορούμε να τον ελέγχουμε και να μας ακούει.
Και εννοείται, ότι θα πρέπει να έχουμε πάντα την προσοχή μας πάνω του, για παν ενδεχόμενο.
Όταν ο κ. Νίκος έβγαλε το φιλικότατο Γκόλντεν Ριτρίβερ του να τρέξει στην ερημική παραλία, εκείνος έπιασε κουβέντα μ’ ένα ψαρά και δεν παρατηρούσε το σκύλο του. Εκείνος, περπατώντας και μυρίζοντας απομακρύνθηκε, όπου συνάντησε δύο αδέσποτα σκυλάκια και τ’ ακολούθησε.
Τον έψαχνε 3 μέρες και ευτυχώς τον βρήκε στην ίδια περιοχή, μαζί με την καινούργια παρέα του, μόνο που ήταν τραυματισμένος στο πόδι.
Αν αγαπάτε αληθινά το σκύλο σας, δείξτε το έμπρακτα και προστατέψτε τον από κινδύνους που δε μπορεί να γνωρίζει.
Και μην ξεχνάμε, ότι είναι μέσα στις υποχρεώσεις μας να μαζεύουμε, ότι «αφήνει» ο σκύλος μας, όπως δεν θα τ΄ αφήναμε στο σπίτι και την αυλή μας.
Γιατί σε κανέναν μας δεν αρέσει να ζει και να κινείται σε χώρους που δεν είναι καθαροί και δεν είναι σωστό να υποχρεώνουμε με τη συμπεριφορά μας τους άλλους να το κάνουν.
Μια συμπεριφορά, που δείχνει έλλειψη σεβασμού και που δικαιολογημένα, γίνεται η αιτία να στοχοποιούνται ανεξαιρέτως όλοι οι σκυλογονείς, από αυτούς που δε συμπαθούν τους σκύλους και πολλές φορές να την πληρώνουν άδικα και αδέσποτοι σκύλοι.
Το περιβάλλον είναι το μεγάλο μας σπίτι, κυκλοφορούμε όλοι μέσα σε αυτό και οφείλουμε να το διατηρούμε καθαρό!
Χρησιμοποιώντας πάντα το λουρί και τη σακουλίτσα στη βόλτα με το σκύλο μας, δείχνουμε υπευθυνότητα, σεβασμό, τον πολιτισμό μας φυσικά και κάνουμε τη συνύπαρξή μας με τους άλλους γύρω μας καλύτερη!
Ελένη Κασπίρη
Θετική εκπαιδεύτρια σκύλων