SmartDogs.gr

Είμαι απελπισμένη … ο σκύλος μου γαβγίζει, καταστρέφει, δαγκώνει!
Δεν ξέρω τι να κάνω…

Ας τα πάρω από την αρχή:
‘Έχω ένα Τζακ Ράσελ 4 ετών και έχουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα!
Είναι ανεκπαίδευτος, ατίθασος και πολύ πεισματάρης! Τον έχουμε από κουτάβι, αλλά έχουν μεσολαβήσει πολλά από τότε!

Στην αρχή ζούσε στην ταράτσα, όταν έμενα με τους γονείς μου, γιατί δεν τον ήθελαν μέσα στο σπίτι, όπου εκεί έκανε και τις ανάγκες του! Ασχολιόμουν ελάχιστα μαζί του, γιατί δεν είχα χρόνο!
Μετά όμως, παντρεύτηκα και για ένα διάστημα, μέχρι να γεννήσω, δεν τον πήρα στο καινούργιο μου σπίτι! Οι γονείς μου δεν ασχολήθηκαν καθόλου μαζί του!

Όταν τον πήρα στην πολυκατοικία, είδα πόσα πολλά προβλήματα συμπεριφοράς είχε, που μέχρι τότε δεν είχα αντιληφθεί!
Το πρώτο πρόβλημα που αντιμετώπισα, ήταν η τουαλέτα. Τον βγάζω 3 φορές την ημέρα βόλτα, αλλά εξακολουθεί να κάνει την ανάγκη του στο μπαλκόνι που ζει τώρα, ακόμα κι αμέσως μετά τη βόλτα. Με συμβούλεψε ένας εκπαιδευτής, να τον βάλω τις ώρες που λείπω σε ένα κιβώτιο μεταφοράς για μια εβδομάδα και να τον βγάζω μόνο βόλτα, αλλά δεν έπιασε!

Το θέμα είναι, ότι αναγκάστηκα να τον βάζω και κάθε μεσημέρι και κάθε βράδυ στο κιβώτιο για να κοιμάται μέσα στο σπίτι, γιατί όταν είναι στο μπαλκόνι γαβγίζει υπερβολικά και ενοχλεί την πολυκατοικία!
Δεν ξέρω, πως να τον αντιμετωπίσω πια! Είναι τόσο ζωηρός όταν τον βγάζω από το κλουβάκι, που μπορεί να μου καταστρέψει το σπίτι στο λεπτό, λες και με εκδικείται!

Το άλλο πρόβλημα είναι, ότι μας αγριεύει και μας δαγκώνει ακόμα και για απλά πράγματα, όπως: Όταν του πω να βγει έξω, ή όταν πάω να τον χαιδέψω!
Έχουμε φτάσει στο σημείο να τον χτυπήσουμε, ενώ ήμασταν κάθετοι, ότι δεν θα κάναμε ποτέ κάτι τέτοιο!

Έχω απογοητευθεί πολύ, δεν ξέρω τι να κάνω και φοβάμαι μην κάνουν παράπονα οι υπόλοιποι ένοικοι της πολυκατοικίας!
Κάθε μέρα είναι και πιο ατίθασος! Τον έβγαλε ο άντρας μου βόλτα και του έφυγε από τα χέρια και επιτέθηκε σε ένα άλλο σκυλάκι!
Δεν ξέρω τι να κάνω και πως να διορθώσω αυτές τις συμπεριφορές. Δεν έχουμε την δυνατότητα να τον πάμε για εκπαίδευση, αλλά θέλω να τον βοηθήσω.

Ποια λάθη έχω κάνει και τι μπορώ να κάνω τώρα; Μήπως είναι αργά;
Μαρία Κ.
-----------------------------------------------------------------------
Απάντηση

Δυστυχώς, έχουν γίνει πολλά λάθη με το σκυλάκι σας και τώρα, χρειάζεται πολλή προσπάθεια από μέρους σας για να μπορέσετε να το βοηθήσετε!

Βλέποντας τα λάθη…
-Η απομόνωση (ταράτσα πριν, μπαλκόνι στη συνέχεια), είναι πολύ άσχημη εμπειρία για τα σκυλιά, που είναι από τη φύση τους κοινωνικά πλάσματα και διψούν για επικοινωνία με τους ανθρώπους και με άλλα ζώα. Για να προσαρμοστούν καλά στο σπίτι και στην οικογένεια, πρέπει να ζουν κοντά μας!
Εσείς τον απομονώσατε και δεν του δώσατε, όλα όσα χρειάζεται για να νιώθει ασφαλής και να είναι ήρεμος, κοινωνικός και φιλικός.
Η απομόνωση, κάνει κακό στην ψυχολογία και στη συνέχεια στη συμπεριφορά τους και δεν είναι αποδεκτή. Ένας απομονωμένος σκύλος, είναι καταδικασμένος να ζει μέσα στην πλήξη, την ανία και τον αποκλεισμό από την οικογένεια και την κοινωνία. Έτσι στρεσάρεται, γίνεται νευρικός, χάνει την κοινωνικότητά του και πολλές φορές γίνεται επιθετικός.
Είναι λανθασμένη η άποψη πολλών: «Του έδωσα ένα σπίτι και φαγητό, παίζω και κάπου-κάπου μαζί του, δεν είναι αρκετά;»
Όχι δεν είναι αρκετά! Είναι υποχρέωση του κάθε κηδεμόνα να φροντίζει το σκύλο του και να του παρέχει όλα όσα χρειάζεται: Καθοδήγηση, άσκηση, κοινωνικοποίηση, βόλτα, προσοχή, συντροφιά, αγάπη!
Δεν υπάρχει χειρότερη τιμωρία για ένα σκύλο, από το να τον εξαναγκάζεις να ζει μόνος του!
Άλλωστε, τα παίρνουμε στο σπίτι μας για να ζουν μαζί μας, ως μέλη της οικογένειας, να χαιρόμαστε τη συντροφιά τους, να εισπράττουμε όλα όσα μας χαρίζουν απλόχερα, αλλά και να τους προσφέρουμε όσα χρειάζονται και φυσικά την αγάπη μας!
Εμείς μπορούμε να βρούμε πολλούς τρόπους για να περάσουμε ευχάριστα, ο σκύλος μας όμως, εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από εμάς!
Αν δε μπορούμε να του προσφέρουμε όσα έχει ανάγκη για να είναι χαρούμενος και να περνάει καλά μαζί μας, αλλά κι εμείς μαζί του, τότε ποιος ο λόγος να έχουμε σκύλο;

-Η εγκατάλειψη που ένιωσε από εσάς, όταν φύγατε.
Γι αυτόν, ακόμα και με τα ελάχιστα που του προσφέρατε και με το λίγο που σας έβλεπε, ήσασταν η μαμά, η οικογένεια, όλος ο κόσμος! Εκείνος δεν ήξερε, ότι εσείς είχατε σκοπό να επιστρέψετε κάποια στιγμή στο μέλλον και να τον πάρετε μαζί σας. Κι αν κρίνω από το γεγονός, ότι τον πήρατε μετά τη γέννα σας, πέρασε πολύς καιρός…!!

-Ο εγκλεισμός σε κλουβί σε ηλικία 4 ετών, για να μάθει την τουαλέτα του και για να μην κάνει ζημιές!! (Δυστυχώς υπάρχουν εκπαιδευτές που προτείνουν κάτι τέτοιο).
Την τουαλέτα του θα τη μάθει με πρόγραμμα και σωστούς χειρισμούς από εσάς και κυρίως με υπομονή, αφού μιλάμε πια για μια παγιωμένη συμπεριφορά.
Εσείς μάθατε το σκύλο σας, ότι η τουαλέτα του είναι στο μπαλκόνι (σπίτι) και όχι στη βόλτα και τώρα δε γνωρίζει, (αφού εσείς δεν του το μάθατε), ότι μπορεί να είναι και έξω από το σπίτι. Το ότι τον βγάζετε και αμέσως μόλις γυρνάει στο σπίτι κάνει την ανάγκη του στο μπαλκόνι, δείχνει ακριβώς αυτό.
Όσο για τις καταστροφές, υπάρχει κι εδώ αιτία που προκαλεί αυτή τη συμπεριφορά και η λύση δεν είναι να φυλακίζετε το σκύλο, κάνοντας έτσι ακόμα μεγαλύτερο το πρόβλημα.
Τον κλείσατε σε ένα κλουβάκι, στερώντας του κάθε ευκαιρία εκτόνωσης και επικοινωνίας! Πως θέλετε να είναι ήρεμος τον ελάχιστο χρόνο που τον βγάζετε έξω και πως θα εκτονώσει την ενέργειά του ένα νεαρό σκυλί, αν δεν έχει καθόλου διεξόδους;
Η σωματική, αλλά και η πνευματική άσκηση, είναι αναγκαία στα σκυλιά κι αν δεν τους την παρέχουμε για να ικανοποιούμε τις ανάγκες τους, τότε βάζουμε την «υπογραφή» μας σε προβληματικές συμπεριφορές, που θα τις βρούμε μπροστά μας στο μέλλον.
Από την άλλη, το άγχος που περνάει έγκλειστος μέρα νύχτα, πως θα το αποβάλλει; Ο εγκλεισμός, χειροτερεύει αντί να καλυτερεύει την κατάσταση, γιατί δε λύνεται το πρόβλημα που έχει ο σκύλος, απλά βοηθά μόνο εσάς να έχετε την ησυχία σας…!
Όταν είναι απομονωμένος, αγχώνεται, γίνεται νευρικός, ανασφαλής, αντικοινωνικός, δυστυχισμένος και επιθετικός πολλές φορές. Έρευνες έχουν δείξει, ότι τα σκυλιά αυτά έχουν περισσότερες πιθανότητες να δαγκώσουν.
Γνωρίζετε εσείς, κάποιο ζωντανό πλάσμα που θέλει να ζει μόνο και φυλακισμένο;

-Η έλλειψη καθοδήγησης, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στις συμπεριφορές των σκύλων και μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλα προβλήματα.
Τα σκυλιά δε γνωρίζουν τη γλώσσα μας, ούτε τους κανόνες μας, άρα αν δεν τα διδάξουμε με τον τρόπο που εκείνα μπορούν να μάθουν, είναι φυσιολογικό να μην καταλαβαίνουν, τι τους ζητάμε και να εξακολουθούν να φέρονται απλά σα σκυλιά… με απόλυτα φυσιολογικές σκυλίσιες συμπεριφορές!
Ακόμα και συνηθισμένες συμπεριφορές, όπως το να γαβγίζει, να μασάει πράγματα, να κάνει τις ανάγκες του μέσα στο σπίτι κλπ, μπορεί να γίνουν η αιτία για ρήξη στη σχέση μας, με πολύ άσχημες συνέπειες για το σκύλο, όπως κακοποίηση, απομόνωση, εγκατάλειψη.
Για να έχουμε έναν ισορροπημένο σκύλο και για να φτιάξουμε μία υγιή σχέση μαζί του, πρέπει να του δώσουμε την καθοδήγηση που χρειάζεται, για να μπορέσει να ενταχθεί σωστά και να ζήσει αρμονικά κοντά μας.
Αν εμείς δε μπούμε σ’ αυτό τον… «κόπο», τότε ο σκύλος θα συνεχίσει να φέρεται, όπως του υπαγορεύουν τα ένστικτά του!

-Η έλλειψη κοινωνικοποίησης
Η κοινωνικοποίηση (να γνωρίσει πράγματα, ν’ αποκτήσει εμπειρίες, να γίνει κοινωνικός), είναι πάρα πολύ σημαντική για την ψυχολογία και τη συμπεριφορά του σκύλου.
Πρέπει να γίνεται στη σωστή ηλικία, όταν είναι ακόμα κουτάβι, με θετικό και σωστό τρόπο και είναι πολύ μεγάλης σημασίας, γιατί οι συνέπειες από την έλλειψή της καθορίζουν τη ζωή του!
Αν δε γίνει αυτό, θα φοβάται ότι δεν έχει γνωρίσει και θα είναι ανίκανος ν’ ανταπεξέλθει σε καταστάσεις άγνωστες, με αποτέλεσμα να νιώθει φόβο και πολλές φορές να επιτίθεται σε ότι δε γνωρίζει και τον φοβίζει. Πιθανόν, γι’ αυτό να επιτέθηκε στο άλλο σκυλάκι.
Μόνο με τη δική σας βοήθεια, ο σκύλος σας θα μπορεί να είναι σίγουρος για τον εαυτό του και δυνατός για ν’ αντιμετωπίσει σωστά, ότι συναντά στη ζωή του.

Όσο για τη βία που ασκήσατε πάνω του, όσο κι αν ήσασταν «κάθετοι»… είναι προφανώς μια αιτία για την επιθετικότητα που έχει αναπτύξει.
Προσπαθεί με το δικό του τρόπο, ν’ απαντήσει στην οποιαδήποτε επώδυνη κατάσταση, γιατί είναι ο μόνος τρόπος που έχει και γνωρίζει ο σκύλος μπροστά σε μία απειλή.
Γιατί απορείτε, που σας αγριεύει και σας δαγκώνει; Η σκληρή καθημερινότητα και τα άσχημα βιώματά του, έχουν βλάψει πολύ την ψυχολογία του!
Η βία, μπορεί να φαίνεται η εύκολη λύση… όμως, πόσο δίκαιο είναι, να κακοποιείται ένα σκυλάκι από τον άνθρωπο, ο οποίος είναι πολύ πιο μεγάλος σε μέγεθος και επιπλέον, έχει τη λογική και τα μέσα για ν’ αποκτήσει τις γνώσεις και να βρει τους τρόπους που χρειάζονται, για να το βοηθήσει να καταλάβει και να μάθει; Έτσι και αλλιώς, δική του υποχρέωση δεν είναι;
Κάποια σκυλιά, είναι τόσο πολύ αγχωμένα που δημιουργούν μόνιμα πρόβλημα στο σπίτι. Η ανασφάλεια και ο φόβος που βιώνουν, έχει σαν αποτέλεσμα να αποκτούν χρόνιο άγχος, με συνέπεια να κάνουν καταστροφές στο σπίτι, να γαβγίζουν συνέχεια, να φοβούνται θορύβους, τ’ άλλα σκυλιά και τους ανθρώπους.
Η χρήση βίας έχει αποδειχθεί, ότι τραυματίζει τα σκυλιά σωματικά και ψυχικά, όπου ζώντας μέσα στο φόβο, εκτονώνουν το άγχος τους με τους παραπάνω τρόπους και αντιδρούν στη βία που δέχονται, με βία πολλές φορές.

Ο σκύλος σας μέχρι τώρα, είχε μόνο αρνητικές εμπειρίες, και γνώρισε την άσχημη πλευρά της ζωής, με συνέπεια να διαμορφώσει αυτές τις προβληματικές συμπεριφορές! Δεν του δόθηκε ποτέ η δυνατότητα και η ευκαιρία, να ζήσει και ν’ απολαύσει όλα όσα δικαιούται! Πως θα μπορούσε λοιπόν, να έχει μια υγιή, ισορροπημένη και φιλική συμπεριφορά;
Λέτε, ότι δεν είχατε αντιληφθεί τα προβλήματα νωρίτερα. Μα, αφού δεν ήσασταν κοντά στο σκύλο σας, δε σκύψατε πάνω του να δείτε τις ανάγκες του, δεν τον βοηθήσατε να μάθει και να καταλάβει με το σωστό τρόπο, ώστε να μπορεί να ενταχθεί ήρεμα και χωρίς προβλήματα στο σπίτι σας και να συμβιώσετε καλά μαζί!
Καταλαβαίνω, ότι τα λάθη μπορεί έγιναν επειδή δε γνωρίζατε πως να συμπεριφερθείτε και όχι κακοπροαίρετα! Ο σκύλος σας όμως, είναι ο μόνος που δεν φταίει και σε καμία περίπτωση δεν είναι κακός, πεισματάρης, εκδικητικός, επιθετικός κλπ, όπως τον χαρακτηρίσατε. Δεν είναι άδικο λοιπόν, να τον τιμωρείτε με όλους αυτούς τους τρόπους;

Με ρωτάτε, αν είναι αργά για να τον βοηθήσετε! Ποτέ δεν είναι αργά να βοηθήσουμε κάποιον που μας έχει ανάγκη και είναι στο χέρι σας να το αλλάξετε όλο αυτό! Όμως, θα πρέπει να δείτε την πραγματικότητα και ν’ αντιμετωπίσετε την αλήθεια, για να μπορέσετε να βοηθήσετε και το σκύλο σας και την οικογένειά σας.

Πως θα γίνει αυτό;
Αρχικά αναγνωρίζοντας τα λάθη σας, αλλάζοντας τη συμπεριφορά σας απέναντί του και φυσικά τις συνθήκες διαβίωσής του!
Προσπαθήστε, να κερδίσετε σιγά-σιγά τη χαμένη εμπιστοσύνη του προς εσάς, δείξτε κατανόηση στις ανάγκες του, έχετε υπομονή μαζί του, αντιμετωπίστε τον δίκαια, ενημερωθείτε για τον σωστό τρόπο που θα τον διδάξετε, δώστε του όλα όσα χρειάζεται για να ζει καλά κοντά σας και κυρίως δείξτε του αγάπη και σεβασμό!
Εντάξτε το σκύλο σας στην οικογένειά σας, ως ένα ακόμα μέλος, φροντίστε τον όπως ένα μικρό παιδάκι που σας έχει ανάγκη, περάστε ποιοτικό χρόνο μαζί του για ν’ αναπληρώσετε τον τόσο χαμένο χρόνο και προσπαθήστε να γιατρέψετε τις πληγές της ψυχής του!
Μόνο έτσι, θα μπορέσετε ν’ απολαύσετε κοντά του μια μοναδική σχέση και μια υπέροχη συμβίωση χωρίς προβλήματα, αφού κι αυτός πια θα νιώθει ασφαλής, ήρεμος, ισορροπημένος και χαρούμενος και θα μπορεί να σας χαρίσει τα τόσα πολλά και σπουδαία, που μόνο οι σκύλοι ξέρουν και μπορούν!!!
Ελένη Κασπίρη