Όταν τα παιδιά διδάσκουν
Όταν τα παιδιά διδάσκουν
Πολλές φορές τα παιδιά με τα αγνά τους αισθήματα, μας δίνουν μαθήματα και μπορούν να γίνουν φωτεινό παράδειγμα για πολλούς μεγάλους!
Μέσα από την εκπαίδευση και την επαφή μου με πολλά παιδιά, διαπίστωνα πως κάποια από αυτά με την παιδεία που έχουν λάβει από την οικογένειά τους, μπορούσαν να γίνουν οι καλύτεροι δάσκαλοι για το σκυλάκι τους και όχι μόνο!
Σε μια τέτοια περίπτωση θα σταθώ σήμερα!
Όταν η κ. Χρύσα με κάλεσε να εκπαιδεύσουμε τη Λαίδη, μια κουταβίτσα 3 μηνών, συνάντησα και την υπόλοιπη οικογένεια: Τα 3 παιδιά, τις 2 γάτες και τη γιαγιά.
Αυτό που με εντυπωσίασε πολύ ευχάριστα από την πρώτη στιγμή, ήταν ο σεβασμός, η ευγένεια, η καλοσύνη και η ηρεμία των παιδιών απέναντι στα ζώα τους, αλλά και στους ανθρώπους.
Ο τρόπος που χάιδευαν τα ζώα, που τα έπαιρναν αγκαλιά, που έπαιζαν μαζί τους, ο τρόπος που επικοινωνούσαν, αλλά και που μιλούσαν γι΄ αυτά, δε γινόταν να περάσουν απαρατήρητα γιατί δε τα συναντάς συχνά.
Κατάλαβα, πως έχω να κάνω με 3 σπουδαία παιδιά, που μεγαλώνουν μέσα σε μια οικογένεια, όπου ο σεβασμός είναι στάση ζωής και όχι απλά μια καλή συμπεριφορά!
Με καλοδέχτηκαν ως δασκάλα της Λαίδης, αλλά και δική τους και στη συνέχεια, έγιναν εκείνα οι δάσκαλοι της σκυλίτσας τους!
Τηρούσαν με τόση συνέπεια όσα τους έλεγα, που σπάνια την έχω συναντήσει σε ενήλικες! Χωρίς να παραμελήσουν στο παραμικρό το σχολείο, τα διαβάσματα και τις υποχρεώσεις τους, αλλά ούτε και το παιχνίδι τους, έβρισκαν πάντα χρόνο, καλή και χαρούμενη διάθεση και υπομονή να μάθουν στη Λαίδη «γράμματα», να την πάνε βόλτα, να παίξουν μαζί της.
Κι αυτό, είναι η απάντηση σε πολλούς που θέλουν να εκπαιδεύσουν το σκύλο τους, αλλά περιμένουν να γίνουν όλα με τρόπο μαγικό από τον εκπαιδευτή. Δε βρίσκουν ούτε χρόνο, ούτε διάθεση, ούτε υπομονή ν’ ασχοληθούν και επιλέγουν τις εύκολες λύσεις: Τιμωρία, απομόνωση, δέσιμο, κλείσιμο σε κλουβί, ξύλο, φωνές!
Άνθρωποι, που λένε πως αγαπούν το σκύλο τους, όμως τους λείπει ο σεβασμός, που είναι απαραίτητο συστατικό της καλής επικοινωνίας και των σωστών σχέσεων. Κι όταν ο γονιός φέρεται στο σκύλο ή όπου αλλού χωρίς σεβασμό, το ίδιο ακριβώς θα κάνει και το παιδί, αφού αυτό βλέπει κι αυτό διδάσκεται.
Όταν προ καιρού βρέθηκα σε ένα σπίτι, όπου το παιδί κλώτσησε το σκύλο του, γρήγορα κατάλαβα τι συνέβαινε σ΄ εκείνη την οικογένεια. Λίγο αργότερα, ο μπαμπάς χαστούκισε το παιδί γιατί δεν καθόταν «φρόνιμα» και κλώτσησε το σκύλο που χοροπηδούσε από χαρά που είδε άνθρωπο, αφού ζει μόνιμα απομονωμένος στην πίσω αυλή!
Κάποιοι και δεν είναι λίγοι, τα δίνουν στον εκπαιδευτή για να τους τα παραδώσει «έτοιμα». Λες κι ο σκύλος είναι αντικείμενο, που το δίνουν για «επισκευή- διόρθωση» και περιμένουν να το παραλάβουν, όπως το «παρήγγειλαν». Όμως, ο σκύλος είναι ένα ζωντανό πλάσμα που έχει μυαλό και αισθήματα και για να μάθει, πρέπει να διδαχθεί πράγματα για να μπορεί να επικοινωνεί με την οικογένειά του, για να χτίσουν τη σχέση μεταξύ τους και να συμβιώνουν χαρούμενα και χωρίς προβλήματα.
Κι αυτό προϋποθέτει χρόνο, προσπάθεια και σωστό τρόπο, γιατί όλες οι σχέσεις χτίζονται μέρα με τη μέρα και δεν τις βρίσκουμε έτοιμες ούτε τις κάνουμε παραγγελία.
Ας επιλέξουμε να διδάσκουμε τα παιδιά και τα σκυλιά μας κι ας μην προσπαθούμε να τους επιβληθούμε για να υπακούσουν και να πειθαρχήσουν!
Ας μην ξεχνάμε να επαινούμε και να επιβραβεύουμε τις καλές τους συμπεριφορές κι ας μην ψάχνουμε μονίμως τα «λάθη» τους για να τιμωρήσουμε και να γκρινιάξουμε.
Ας κάνουμε το σεβασμό τρόπο ζωής κι ας γίνουμε το ιδανικό παράδειγμα για τα παιδιά, μέσα από τις δικές μας συμπεριφορές!
Θέλω να δώσω συγχαρητήρια σ’ αυτά τα μικρά παιδιά, που με τη συμπεριφορά τους διδάσκουν αξίες, αλλά και στη μαμά τους που μεγαλώνει σωστούς ανθρώπους και να την ευχαριστήσω για το βιντεάκι που ετοίμασε.
Ελένη Κασπίρη