Όταν η παιδική αθωότητα ξεπερνά τη σοφή ωριμότητα
Όταν η παιδική αθωότητα ξεπερνά τη σοφή ωριμότητα
Ένας ηλικιωμένος, θέλοντας να περάσει ευχάριστα το Κυριακάτικο απόγευμά του, αποφάσισε να πάει για ψάρεμα. Ήθελε όμως και παρεούλα, γι΄ αυτό πήρε μαζί του και το 6χρονο εγγονάκι του.
Όταν έφθασαν στη θάλασσα κι ενώ ετοιμάζει τα σύνεργα του ψαρέματος, το μικρό παιδάκι πετάει μικρά κομματάκια από το κουλούρι του στη θάλασσα.
Βλέποντας τα ψάρια να τρώνε, αρχίζει να χοροπηδάει από χαρά και γυρίζοντας προς τον παππού του όλο ενθουσιασμό, του λέει:
Αγόρι: Παππού–παππού,κοίτα τα ψαράκια πως τρώνε το ψωμί!
Παππούς: Είδες πως τσιμπάνε; Όταν μεγαλώσεις, θα σε μάθω και σένα να ψαρεύεις.
Αγόρι: Παππού, όταν ψαρεύεις τα ψάρια πεθαίνουν;
Παππούς: Φυσικά και πεθαίνουν.
Αγόρι: Δεν είναι κακό να τα σκοτώνεις;
Παππούς: Ο Θεός παιδί μου, έφτιαξε τα ψάρια για να τα τρώμε.
Αγόρι: Δηλαδή, να τα τρώμε δεν είναι κακό. Να τα σκοτώνουμε όμως;
Παππούς: ………
Αγόρι: Παππού, μπερδεύτηκα τώρα…
Παππούς: ………
Αγόρι: Εγώ, δε θέλω να μάθω να ψαρεύω… (σιγοψιθύρισε)
Ελένη Κασπίρη