Στον καλύτερό μας φίλο αξίζουν μόνο τα καλύτερα
Στον καλύτερό μας φίλο αξίζουν μόνο τα καλύτερα
Όλοι όσοι συμβιώνουμε με σκύλο, ξέρουμε πόσο σπουδαία και πολύτιμη είναι η συντροφιά του, πόσο ανεκτίμητα είναι όλα όσα μας προσφέρει τόσο πρόθυμα, χωρίς να σκεφτεί και χωρίς να ζητήσει τίποτα και πόσο σημαντική είναι η παρουσία του στη ζωή μας, αφού κάθε στιγμή που περνάμε κοντά του, δεν είναι ποτέ μια χαμένη στιγμή!!
Ο σκύλος είναι το μοναδικό πλάσμα που ζει μόνο για μας! Μας κοιτά πάντα στα μάτια για να καταλάβει πως νιώθουμε και να νιώσει ανάλογα και μας γνωρίζει τόσο καλά, όσο ίσως κανένας άνθρωπος.
Είναι δοσμένος ολοκληρωτικά και η αγάπη του είναι δεδομένη! Μας το δείχνει την κάθε στιγμή χωρίς όρους, χωρίς απαιτήσεις, χωρίς ανταλλάγματα και μας αγαπά γι’ αυτό ακριβώς που είμαστε. Μας αγαπάει απλά…
Δε μας εγκαταλείπει, δε μας προδίδει ποτέ, ακόμα κι αν του φερθούμε άσχημα και είναι πάντα εκεί και με τα ελάχιστα που μπορεί να του δώσουμε.
Είναι πάντα παρών! Είναι κοντά μας κάθε στιγμή και στη χαρά και στη λύπη και δε μας αφήνει να νιώσουμε ποτέ μόνοι! Είναι μοναδικός στο να μας ηρεμεί και να μας παρηγορεί, όταν νιώθουμε πληγωμένοι και προδομένοι από όλους και όλα κάποιες φορές!
Είναι ο προσωπικός μας γιατρός σε καθημερινή βάση! Μια γλυκιά αγκαλιά, ένα ζεστό χάδι, ένα βλέμμα γεμάτο λατρεία, μια ακούραστα χαρούμενη ουρά, μπορούν να γίνουν τα καλύτερα αγχολυτικά μας σε κάθε δύσκολη στιγμή.
Είναι πάντα εκεί, για να μας φτιάξει τη διάθεση, να μας ακούσει χωρίς να μας διακόπτει, χωρίς να μας κρίνει, να μας στηρίζει με μια του κίνηση, να μας συμπονά και να μας συμπαραστέκεται σιωπηλά!
Είναι αστείρευτη πηγή χαράς! Ο σκύλος μας, είναι ο μόνος στον κόσμο που μας καλωσορίζει πάντα με τόσο ενθουσιασμό και είναι τόσο χαρούμενος κάθε φορά που μας βλέπει.
Είναι δάσκαλος! Γιατί μας δίνει μαθήματα ζωής με τη συμπεριφορά του, για δύναμη, υπομονή, θάρρος, θέληση για ζωή, μέσα από τις όποιες δυσκολίες της δικής του ζωής.
Μας παρακινεί και μας βοηθά με τον τρόπο ζωής του, στο να χαιρόμαστε και ν’ απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή και να μην περιμένουμε το αύριο, γιατί αυτός ζει για το τώρα και ξέρει καλά ν’ απολαμβάνει την κάθε του στιγμή.
Είναι πιστός! Η πίστη του είναι ανεξάντλητη και παροιμιώδης και είναι έτοιμος να δώσει και τη ζωή του ακόμα για μας, αν χρειαστεί.
Τι άλλο θα μπορούσε να θέλει κανείς από ένα αληθινό και καλό φίλο;
Κι αν το καλοσκεφτούμε, ποιος φίλος ή για να το πάω ακόμα πιο πέρα, ποιος άνθρωπος μας χαρίζει τόσα πολλά, χωρίς να έχει κάποιο όφελος;
Δίκαια λοιπόν, δεν έχει κερδίσει τον τίτλο «Ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου;»
Για όλ’ αυτά τα πολύτιμα που μας προσφέρει απλόχερα και χωρίς καμία ιδιοτέλεια, δεν του αξίζει να του φερόμαστε κι εμείς όμορφα;
Δεν του αξίζει να του φερόμαστε με σεβασμό, με καλοσύνη και αγάπη και να τον έχουμε στο σπίτι και στη ζωή μας, σαν ένα πλάσμα υπέροχο και ξεχωριστό, σαν ένα φίλο αληθινό, σαν ένα «επίτιμο» μέλος της οικογένειας;
Θα πρέπει να νιώθουμε ευγνώμονες, που υπάρχει στη ζωή μας και την κάνει πιο εύκολη, πιο χαρούμενη και πιο πλούσια με τόσους τρόπους!
Να νιώθουμε ευγνώμονες, που ξέρουμε, πως υπάρχει κάποιος -ίσως ο μοναδικός-που είναι και θα είναι πάντα εκεί για μας, που θέλει να μας δίνει μόνο χαρά, που θα μας αγαπάει μέχρι το τέλος της ζωής του και δε θα μας προδώσει ποτέ, που θα ζεσταίνει την καρδιά μας, κάθε που το έχουμε ανάγκη, που θα μας βοηθάει ν΄ αντέχουμε στα δύσκολα και που θα μας παρακινεί μ΄ ένα δικό του μαγικό τρόπο ν΄ αναζητάμε πάντα τον καλύτερο εαυτό μας!
Ένας φύλακας άγγελος πάντα δίπλα μας!
Κι ενώ μετράει κανείς, τα χωρίς τελειωμό καλά του σκύλου και τα αμέτρητα πλεονεκτήματα από τη συμβίωση μαζί του, δε γίνεται να μη σταθεί στα κακά του ανθρώπου και στα μειονεκτήματα της συμπεριφοράς του απέναντί του!
Γιατί δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν μπορέσει να καταλάβουν και να εκτιμήσουν τις ευεργετικές συνέπειες από τη συμβίωση μαζί του και τον αποκτούν για διάφορους άλλους λόγους! Λόγους που απέχουν από τη συντροφικότητα και τη σωστή συμβίωση, στερώντας του την αγάπη και όλα όσα δικαιούται και στερούμενοι και οι ίδιοι πολλά περισσότερα!
Κι είναι αυτοί οι λόγοι που καθιστούν σαφές, το πόσο εγωιστικό και αλαζονικό ον είναι ο άνθρωπος απέναντι στον σκύλο!
Είναι πολλοί αυτοί που τον παίρνουν για δώρο-παιχνίδι στα παιδιά τους, ενώ οι ίδιοι δεν τον θέλουν και ο σκύλος δεν περνάει καθόλου καλά.
Αυτοί που τον παίρνουν για εργάτη (φύλαξη, κυνήγι) και τον παρατάνε σε μια αυλή ή τον κλείνουν σ’ ένα κλουβί ή τον δένουν σε μια αλυσίδα.
Αυτοί που τον θέλουν για εργαλείο-μέσο εξοικονόμησης χρήματος (κυνομαχίες, ζευγαρώματα κλπ), όπου ο σκύλος ζει σε άθλιες συνθήκες και δέχεται μεγάλη κακοποίηση.
Αυτοί που τον θέλουν μόνο για να κάνουν εντύπωση, αγοράζοντας ένα σκύλο ράτσας, αδιαφορώντας για όλα όσα χρειάζεται ο σκύλος.
Αυτοί που τον έχουν για «ντεκόρ» να διακοσμεί τον κήπο ή το γκαζόν τους και τον ξεχνούν εκεί.
Αυτοί που θέλουν απλά να έχουν σκύλο, απομονώνοντάς τον σε μπαλκόνια, ταράτσες και αυλές.
Αυτοί που θέλουν ένα «στρατιώτη-ρομπότ» που να υποτάσσεται και να εκτελεί, εκπαιδεύοντάς τον βάναυσα.
Αυτοί που ψάχνουν ένα «εύκολο θύμα» για να βγάζουν όλα τ’ απωθημένα τους πάνω του κλπ, κλπ, κλπ.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις και άλλες πολλές, η κακομεταχείριση-κακοποίηση βασιλεύει, οι σκύλοι ταλαιπωρούνται με πολλούς τρόπους και περνούν μια άθλια ζωή κοντά στους ανθρώπους! Πολλοί απ΄ αυτούς τους σκύλους εγκαταλείπονται, όταν δεν τους είναι πια χρήσιμοι και δεν εξυπηρετούν τον αρχικό τους σκοπό!
Πόσο άδικα και απάνθρωπα είναι όλ’ αυτά για τον καλύτερό μας φίλο;
Μα και όλοι εμείς, που τον έχουμε στο σπίτι μας και λέμε πως είναι το παιδί μας, το συντροφάκι μας, ή το καλύτερο φιλαράκι μας, πόσο έχουμε καταλάβει και εκτιμήσει το μέγεθος της προσφοράς του στη ζωή μας και πόσο έχουμε προσπαθήσει να είμαστε αντάξιοι μιας τέτοιας αγάπης;
Κι αναρωτιέμαι, αν θα μπορέσει ποτέ και ο άνθρωπος, να πάρει έναν ανάλογο τίτλο και να θεωρείται «Ο καλύτερος φίλος του σκύλου».
Ίσως κάποτε …
Αν παραμερίσει λίγο τον εγωισμό του, αν νικήσει την υπεροψία του για την δήθεν ανωτερότητά του προς τον κατώτερο σκύλο και πάψει να πιστεύει ότι: «Είναι απλά ένας σκύλος».
Αν αλλάξει τα μικροπρεπή συναισθήματά του σε γενναιόδωρα και του φερθεί δίκαια, με σεβασμό και κατανόηση στις δικές του ανάγκες.
Αν τον αγαπήσει έτσι απλά, άνευ όρων και είναι πάντα κοντά του στα εύκολα, αλλά και στα δύσκολα και δεν τον εγκαταλείψει ποτέ, μέχρι το τέλος.
Αν θέλει και προσπαθεί να τον κάνει πάντα χαρούμενο, εκτιμώντας και αναγνωρίζοντας, όλα όσα του προσφέρει τόσο φιλότιμα και αφιλοκερδώς.
Ίσως τότε, να μπορεί δειλά-δειλά και ο άνθρωπος να λέει πως είναι ο καλύτερος φίλος αυτού του μοναδικού, υπέροχου και ξεχωριστού πλάσματος που λέγεται Σκύλος…
Υ.Γ. Δεν περνάει μέρα, που να μην πω ευχαριστώ στους σκύλους μου…
Ελένη Κασπίρη
Θετική εκπαιδεύτρια σκύλων