Η παιδεία έχει τον πρώτο ρόλο
Η παιδεία έχει τον πρώτο ρόλο
Γράφει η Αλεξάνδρα Δημοπούλου
2017-2019 – Δύο χρόνια σε ένα διαφορετικό μαραθώνιο, προσανατολισμένο στην Παιδεία ως βάση για την ουσιαστική αλλαγή της στάσης της κοινωνίας μας απέναντι στα ζώα και στο περιβάλλον.
Μετά την πρώτη επαφή και παρουσίαση του προγράμματος «Άνθρωποι και Ζώα, συγκάτοικοι στον ίδιο πλανήτη», εκ μέρους της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας (Π.Φ.Π.Ο), στις κατασκηνώσεις του ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΕΩΝ στην Πλαζ ΕΟΤ, ο Δήμος μας και ο Δήμαρχος Κώστας Πελετίδης αγκάλιασε την πρόταση με ξεχωριστό ενδιαφέρον, την έκανε όραμα και πρόγραμμα για τους μαθητές πολλών σχολείων της Πόλης μας.
Την έκανε μια μεγάλη προσφορά για τα παιδιά.
Για τα παιδιά που μέσα από την αθωότητά τους εκφράζουν όλες τις αλήθειες, ακούν, μαθαίνουν, διαμορφώνονται και είναι αυτά που θα πάρουν τη σκυτάλη για να δημιουργήσουν ιστορία για να φτιάξουν ένα κόσμο διαφορετικό, καλύτερο.
Αυτή ήταν και η προσδοκία μας εκ μέρους της Π.Φ.Π.Ο. καθώς πρόκειται για ένα ιδιαίτερα μελετημένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που δημιουργήθηκε από την επίκουρη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Δρ. Μαρία Κοντού, και έχει λάβει πανελλαδική άδεια από το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.
Από την πρώτη μέρα μέχρι και σήμερα μέσω του Δήμου Πατρέων έχει παρουσιαστεί σε δεκάδες σχολεία της πόλης μας και εξακολουθεί να παρουσιάζεται αδιαλείπτως, καθώς και στις καλοκαιρινές παιδικές κατασκηνώσεις της πλαζ ΕΟΤ.
Μέσα από την συζήτηση με τα παιδιά και χρησιμοποιώντας μαθησιακά εργαλεία όπως προβολή βίντεο, παιχνίδι ρόλων κλπ, οι παρουσιάσεις εστιάζουν στην καλλιέργεια της ενσυναίσθησης, μια ιδιότητα με πολυδιάστατη σημασία, που υπερβαίνει τα όρια της φιλοζωικής παιδείας.
Εστιάζουν στο καυτό κοινωνικό και πολιτιστικό θέμα που αφορά στη συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στα ζώα και στα προβλήματα που δημιουργούνται από τις εγκαταλείψεις , την αύξηση των αδέσποτων ζώων και των δεινών τους, τις κακοποιήσεις από τους ανθρώπους, τις λανθασμένες αντιλήψεις περί αποκλειστικότητας ή πρωταρχικότητας της διαβίωσης του ανθρώπου επάνω στον πλανήτη σε σχέση με τα άλλα έμβια όντα.
Για μια ακόμα φορά θα ήθελα να αναφερθώ στη σημαντική συμβολή και βοήθεια της Ελένης Κασπίρη (εκπαιδεύτρια ζώων με θετική ενίσχυση),γνωστή και για την δωρεάν προσφορά των υπηρεσιών της σε αδέσποτα ζώα και οικονομικά ευάλωτους κηδεμόνες ζώων, που ήταν πάντα η βασική παρουσιάστρια μέχρι τώρα και έχει μαγέψει ακόμα και το πιο δύσκολο ακροατήριο, και τη Γιούλα Ανωγιάτη που συνεπικουρούσε δυνατά, την Ελίζα Καλίτση πάντα πολύτιμη παρουσία, καθώς και την Ήρα Κουρή υπεύθυνη εκ μέρους του Δήμου Πατρέων, που πίεζε ευγενικά για όλο και περισσότερες παρουσιάσεις.
Τις ελάχιστες φορές που συμμετείχα στις παρουσιάσεις ως εκπρόσωπος της Π.Φ.Π.Ο. πρέπει να πω πως ζήσαμε μεγάλες συγκινήσεις μαζί με τα παιδιά. Κάποια παιδιά ένθερμα υποστήριξαν τη θετική αντιμετώπιση και σεβασμό προς κάθε μορφή ζωής, κάποια εξομολογήθηκαν άσχημες εμπειρίες που είχαν με τον πατέρα ή τη γιαγιά που εγκλημάτησαν μπροστά στα παιδιά είτε πετώντας κουτάβια σε κάδους απορριμμάτων, είτε εγκαταλείποντας κάποιο ζώο στο πουθενά, είτε συμβουλεύοντας τα παιδιά να χτυπούν τα ζώα γιατί έτσι πρέπει. Κάποια άλλα έβαλαν τα κλάματα γιατί η ενσυναίσθηση ήταν πλέον εκεί!
Για μία ακόμα φορά θα ήθελα να τονίσω πως η παιδεία , η αλλαγή νοοτροπίας ,είναι αυτά που φέρνουν τις μεγάλες αλλαγές στον κόσμο με διάρκεια. Αυτό δεν σημαίνει ότι η υποχρέωσή μας ξεκινάει και σταματάει εκεί αναφορικά με τις ανάγκες και τη δεινοπάθεια όλων των όντων γύρω μας. Η υποχρέωσή μας είναι πολύ μεγαλύτερη και χωρίς όρια.
ΑΝ υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο, βεβαίως θα τρέξουμε να φροντίσουμε τους τραυματισμένους κι αυτούς που δεινοπαθούν. Όμως αν δεν βρούμε τρόπο να σταματήσει αυτός ο πόλεμος, είναι σίγουρο ότι θα έρθει κάποτε η ολική καταστροφή κι εμείς οι ίδιοι θα σταματήσουμε να υπάρχουμε.
Αν δεν υπάρξει αλλαγή νοοτροπίας και στάσης της κοινωνίας μας έναντι των δικαιωμάτων κάθε εμβίου είναι σίγουρο ότι διαρκώς θα τρέχουμε πολύ πίσω από το πρόβλημα μέχρι εξαντλήσεως.
Είναι τόσο σημαντικό να είμαστε όλοι μαζί στο επίπονο αλλά τόσο ενδιαφέρον «ταξίδι» με σκοπό την ενσυναίσθηση. Στον αγώνα με οπτική τη μείωση του πόνου και των δεινών των συγκατοίκων μας, ανθρώπινων και μη ανθρώπινων ζώων.
Είναι στο χέρι μας να τιμήσουμε τη ζωή που μας έχει χαριστεί δημιουργώντας μια κοινωνία με ιδανικά.
Αλτρουισμό, ευαισθησία, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, σεβασμό.
Για κάθε μορφή ζωής!