Ας φυτέψουμε ένα σπόρο που κάποτε θα καρποφορήσει προτείνει η Ελένη Κασπίρη με μία επιστολή που η "Π" δημοσιεύει σαν σεμινάριο για μεγάλους
Ας φυτέψουμε ένα σπόρο που κάποτε θα καρποφορήσει προτείνει η Ελένη Κασπίρη με μία επιστολή που η "Π" δημοσιεύει σαν σεμινάριο για μεγάλους
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Πελοπόννησο την 08/11/2018
Την Τρίτη 16/10/2018 ξεκινήσαμε να παρουσιάζουμε για 2η συνεχή χρονιά, στην αίθουσα εκπαιδευτικών δράσεων του Δήμου Πατρέων στο πάρκο της πλαζ Αγυιάς, μετά από πρόσκληση του Δήμου προς στα σχολεία, το εκπαιδευτικά πρόγραμμα με θέμα: "Άνθρωποι και Ζώα: Συγκάτοικοι στον ίδιο πλανήτη"
Το πρόγραμμα, φτιάχτηκε από την Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία (Π.Φ.Π.Ο), από την επίκουρη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κα Μαρία Κοντού και έχει πάρει πανελλαδική άδεια από το Υπουργείο Παιδείας.
Έχει στόχο να ενημερωθούν και να ευαισθητοποιηθούν τα παιδιά σε θέματα που έχουν σχέση με τα ζώα!
Ξεκινώντας τις παρουσιάσεις, η πρώτη ερώτηση που κάνω στα παιδιά είναι, αν έχουν κάποιο ζωάκι στο σπίτι τους.
Οι απαντήσεις θα μπορούσαν να θεωρηθούν ευχάριστες, αφού σχεδόν όλα τα παιδιά έχουν ζωάκια στο σπίτι τους!
Και λέω θα μπορούσαν, γιατί δεν είναι...
Η πλειοψηφία των ζώων, δε ζει σε καλές συνθήκες!
Το οξύμωρο της ιστορίας βέβαια είναι, πως τα περισσότερα από αυτά τα ζωάκια τα βρήκαν στο δρόμο κι επειδή τα λυπήθηκαν, τα πήραν στο σπίτι τους για να τα "σώσουν..."
Πως γίνεται όμως, να λυπάσαι ένα πλάσμα και να θέλεις να του σώσεις τη ζωή και κατόπιν να του προσφέρεις εσύ, "ο σωτήρας" του, μια πολύ άσχημη ζωή;
Τα παιδιά έχουν μια αθωότητα σε σχέση με τα ζώα, μα όταν εμείς οι μεγάλοι με τη λάθος νοοτροπία μας τους περνάμε λάθος μηνύματα, εκεί αρχίζει το πρόβλημα!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ένα παιδάκι που μας περιέγραψε πολύ παραστατικά και σοκαριστικά, πως σκότωσε ένα ποντικάκι!
Κάποιο άλλο, πως κυνηγούσε και πετροβολούσε με την παρέα του μία γατούλα, ένα άλλο είπε, πως καλά κάνουν και έχουν το σκύλο τους δεμένο...
Και φυσικά, αυτά θα συμβαίνουν, όταν μαθαίνουμε στα παιδιά, πως τα ζώα είναι κατώτερα όντα, πως είναι επικίνδυνα και βρώμικα, πως πρέπει να τα φοβούνται και να τα κρατούν μακριά!
Έτσι, μεγαλώνουμε παιδιά με απάνθρωπες και επικίνδυνες συμπεριφορές...
Αυτό το πρόγραμμα, έχει αυτόν ακριβώς το σκοπό!
Να διδάξει στα παιδιά, ότι όλα τα ζώα έχουν συναισθήματα, ότι είναι κι αυτά δυστυχισμένα όταν τα σκλαβώνουμε, ότι πρέπει να σεβόμαστε τις ανάγκες και τα συναισθήματά τους, να μην τα εγκαταλείπουμε, να μην τα κακοποιούμε, να μην αδιαφορούμε μπροστά στον πόνο τους, να τα βοηθάμε κλπ
Στο τέλος της κάθε παρουσίασης, ρωτώ πάντα τα παιδάκια να μου πουν με μια λέξη τι έμαθαν.
Οι απαντήσεις τους δείχνουν, πως όλα τα παιδιά ακούνε με μεγάλη προσοχή και ενδιαφέρον: Σεβασμός, ελευθερία, αγάπη, συναισθήματα, συμπόνια, οικογένεια, σπίτι, υιοθεσία, βοήθεια, φροντίδα, στείρωση, τσιπάκι, βόλτα, μαζεύω τις ακαθαρσίες, πέθανε και όχι ψόφησε κλπ
Αυτό το πρόγραμμα πραγματικά μπορεί, όχι μόνο να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει μικρούς και μεγάλους, αλλά μπορεί και να έχει άμεσες συνέπειες σε κάποια ζωάκια.
Ξέρω, πως το πρόβλημα της κακοποίησης και της εγκατάλειψης δεν θα λυθεί σήμερα, ούτε αύριο...Έχουμε δρόμο μπροστά μας ακόμα...
Η κακοποίηση και η εγκατάλειψη
έχουν γίνει μάστιγα σε τούτο τον τόπο!
Το κακό πρέπει να χτυπηθεί στη ρίζα του!
Πως; Μέσω της παιδείας!!
Μπορεί αυτό να ακούγεται ουτοπικό, όμως καμία εξέλιξη δε θα υπήρχε ποτέ και σε τίποτα, αν κάποιοι δεν προσπαθούσαν και δεν πάλευαν γι αυτό!
Ξέρω, πως κανένας μας δε μπορεί ν` αλλάξει τον κόσμο μόνος του, όμως μπορεί να φυτέψει κάπου ένα σπόρο και κάποτε αυτός ο σπόρος θα ανθίσει και θα καρποφορήσει!
Ελένη Κασπίρη