Ας φυτέψουμε ένα σπόρο και κάποτε θα ανθίσει και θα καρποφορήσει
Ας φυτέψουμε ένα σπόρο και κάποτε θα ανθίσει και θα καρποφορήσει
Δημοσιεύθηκε στο pelop.gr την 08/11/2018 [19:27]
http://www.pelop.gr/?page=article&docid=491019&srv=28
Την Τρίτη 16/10/2018 ξεκινήσαμε να παρουσιάζουμε για 2η συνεχή χρονιά, στην αίθουσα εκπαιδευτικών δράσεων του Δήμου Πατρέων στο πάρκο της πλαζ Αγυιάς, μετά από πρόσκληση του Δήμου προς στα σχολεία, το εκπαιδευτικό πρόγραμμα με θέμα: "Άνθρωποι και Ζώα: Συγκάτοικοι στον ίδιο πλανήτη"
Το πρόγραμμα, φτιάχτηκε από την Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία (Π.Φ.Π.Ο), από την επίκουρη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κα Μαρία Κοντού και έχει πάρει πανελλαδική άδεια από το Υπουργείο Παιδείας.
Έχει στόχο να ενημερωθούν και να ευαισθητοποιηθούν τα παιδιά σε θέματα που έχουν σχέση με τα ζώα!
Ξεκινώντας τις παρουσιάσεις, η πρώτη ερώτηση που κάνω στα παιδιά είναι, αν έχουν κάποιο ζωάκι στο σπίτι τους.
Οι απαντήσεις θα μπορούσαν να θεωρηθούν ευχάριστες, αφού σχεδόν όλα τα παιδιά έχουν ζωάκια στο σπίτι τους!
Και λέω θα μπορούσαν, γιατί δεν είναι...
Η πλειοψηφία των ζώων, δε ζει σε καλές συνθήκες!
Σκυλιά που ζουν δεμένα, ζουν μέσα σε κλουβιά, ζουν μόνιμα σε μπαλκόνια, σε ταράτσες, σε γκαράζ, σε πυλωτές, σε υπόγεια κλπ
Σκυλίτσες και γατούλες που γεννάνε συνεχώς και τα μωράκια τους δεν ξέρουν που καταλήγουν...
"Τα δίνουν οι γονείς μου" λένε κάποια...
Μα υπάρχουν και απαντήσεις, που είναι γροθιά στο στομάχι: "Τα πέταξε στα σκουπίδια η γιαγιά μου..."
Και πολλά άλλα σκλαβωμένα ζωάκια, όπως πουλάκια, κουνελάκια, χελωνίτσες, χαμστεράκια, ψαράκια σε γυάλα κλπ
Και η λίστα με τους τρόπους κακοποίησης-κακομεταχείρισης, δε σταματά μόνο στην απομόνωση και τη σκλαβιά, αλλά μεγαλώνει...
Τα παιδιά που δεν γνωρίζουν, ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά μας προς τα ζώα, κάποια αναφέρουν: "Ο μπαμπάς μου χτυπάει το σκύλο μας γιατί κάνει ζημιές" ή "Εμείς τον πάμε βόλτα με την αλυσίδα στο λαιμό (πνίχτης) για να μην τραβάει" ή "Η μαμά μου λέει, να το αφήσουμε πάλι στο δρόμο γιατί δεν το αντέχει" και πολλά άλλα...
Δε με παραξενεύουν οι απαντήσεις των παιδιών! Είναι κάτι σύνηθες για μένα, αφού το συναντώ σε πολλά σπίτια δυστυχώς!
Μία ακόμα θλιβερή διαπίστωση, έρχεται να ενισχύσει την άποψή μου για τη ζωή πολλών δεσποζόμενων ζώων!
Το οξύμωρο της ιστορίας βέβαια είναι, πως τα περισσότερα από αυτά τα ζωάκια τα βρήκαν στο δρόμο κι επειδή τα λυπήθηκαν, τα πήραν στο σπίτι τους για να τα "σώσουν..."
Πως γίνεται όμως, να λυπάσαι ένα πλάσμα και να θέλεις να του σώσεις τη ζωή και κατόπιν να του προσφέρεις εσύ,
"ο σωτήρας" του, μια πολύ άσχημη ζωή;
Τα παιδιά έχουν μια αθωότητα σε σχέση με τα ζώα, μα όταν εμείς οι μεγάλοι με τη λάθος νοοτροπία μας τους περνάμε λάθος μηνύματα, εκεί αρχίζει το πρόβλημα!
Όλα τα παιδιά θέλουν ένα ζωάκι και οι γονείς, χωρίς να το θέλουν οι περισσότεροι και χωρίς να έχουν συνειδητοποιήσει τις ευθύνες το υιοθετούν! Με την πρώτη δυσκολία όμως, το απομονώνουν ή το φυλακίζουν για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο...ή το κακοποιούν με διάφορους τρόπους για να του μάθουν να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τις επιθυμίες τους...!
Το πως νιώθει βέβαια το ζωάκι και αν υποφέρει, δε φαίνεται να τους απασχολεί...
Όλα τα παιδιά μιλούν με χαρά για τα ζωάκια τους, ανυποψίαστα φυσικά για το πως νιώθουν εκείνα, αφού θεωρούν αυτονόητο, πως οι γονείς τους έχουν κάνει το "σωστό".
Γονείς που δεν ξέρουν;
Γονείς που δεν θέλουν να μάθουν;
Γονείς που δεν έχουν και μεγάλη ευαισθησία με τα ζώα;
Σημασία έχει, πως με τις πράξεις και με τη στάση ζωής τους, περνούν λάθος μηνύματα στα παιδιά τους!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ένα παιδάκι που μας περιέγραψε πολύ παραστατικά και σοκαριστικά, πως σκότωσε ένα ποντικάκι!
Κάποιο άλλο, πως κυνηγούσε και πετροβολούσε με την παρέα του μία γατούλα, ένα άλλο είπε, πως καλά κάνουν και έχουν το σκύλο τους δεμένο, αφού κάνει ζημιές...
Και φυσικά, αυτά θα συμβαίνουν, όταν μαθαίνουμε στα παιδιά, πως τα ζώα είναι κατώτερα όντα, πως είναι επικίνδυνα και βρώμικα, πως πρέπει να τα φοβούνται και να τα κρατούν μακριά!
Έτσι, μεγαλώνουμε παιδιά με απάνθρωπες και επικίνδυνες συμπεριφορές...
Καταλαβαίνουμε όλοι μας λοιπόν, πόσο σημαντικό είναι να τα διδάσκουμε, πως πρέπει να σέβονται όλα τα ζώα, ακόμα κι αν δεν τα θέλουμε κοντά μας, ακόμα κι αν δεν τα αγαπάμε!
Αυτό το πρόγραμμα, έχει αυτόν ακριβώς το σκοπό!
Να διδάξει στα παιδιά, ότι όλα τα ζώα έχουν συναισθήματα, ότι είναι κι αυτά δυστυχισμένα όπως εμείς, όταν τα σκλαβώνουμε, ότι πρέπει να σεβόμαστε τις ανάγκες και τα συναισθήματά τους, να μην τα εγκαταλείπουμε, να μην τα κακοποιούμε, να μην αδιαφορούμε μπροστά στον πόνο τους, να τα βοηθάμε κλπ
Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις, όχι πολλές όμως...
Ήταν ελάχιστες οι περιπτώσεις που άκουσα, ότι ένα σκυλάκι ή γατούλα ζει μέσα στο σπίτι και αντιμετωπίζεται, ως μέλος της οικογένειας!
Σε μία παρουσίαση, ένα παιδάκι μας περιέγραφε, πως "ψόφησε" ο σκύλος του που ήταν δεμένος στην αυλή και όση ώρα μιλούσε, ένα κοριτσάκι σήκωνε με επιμονή το χέρι του, για να μας πει:
"Κυρία, τα ζωάκια δεν ψοφάνε, πεθαίνουν!
Είχαμε κι εμείς στο σπίτι ένα σκυλάκι που πέθανε πριν λίγους μήνες.. (συγκίνηση..).
Οι γονείς μου το βρήκαν στο δρόμο τραυματισμένο και το υιοθέτησαν.
Μεγαλώσαμε μαζί και μου έλεγαν, πως είναι μέλος της οικογένειάς μας και πως έχει κι αυτό συναισθήματα, όπως κι εμείς".
Η μικρή με το δικό της απλό μα τόσο περιεκτικό τρόπο, μίλησε για σεβασμό, για συναισθήματα, για οικογένεια, για ελευθερία, για δικαιώματα!!
Όλα τα είπε!! Της άξιζε ένα μεγάλο μπράβο, καθώς και στους υπέροχους αυτούς γονείς!
Σε μια άλλη παρουσίαση, κάποια παιδάκια έκλαψαν, όταν είδαν το βίντεο με την εγκατάλειψη σκύλου!
Δεν θα ξεχάσω τη φορά, που ένα αγόρι βλέποντας τις φωτογραφίες, όπου ένα δελφίνι μεταφέρει στη στεριά ένα σκύλο και ένα πουλάκι να κλαίει πάνω από ένα άλλο νεκρό πουλάκι, (θέλοντας να δείξουμε, πως όλα τα ζώα έχουν συναισθήματα), με ρωτάει: "Κυρία, αφού όλα τα ζώα πονάνε και δεν πρέπει να τους κάνουμε κακό, γιατί τα σκοτώνουμε για να τα φάμε;
Ο παππούς μου σφάζει τις κότες ..."
Πως να εξηγήσεις σ' ένα μικρό παιδί, που στην αγνή και αθώα ψυχούλα του έχει και θέλει μόνο το καλό, χωρίς να το στεναχωρήσεις και κυρίως χωρίς να το μπερδέψεις, πως όλα όσα συμβαίνουν στα ζώα, είναι "έργα" του ανθρώπου;
Πως ο άνθρωπος μόνος του πήρε το δικαίωμα να τα βασανίζει, να τα εκμεταλλεύεται, να τα εγκαταλείπει, να τα σκοτώνει και κάποια να τα τρώει!
Στο τέλος της κάθε παρουσίασης, ρωτώ πάντα τα παιδάκια να μου πουν με μια λέξη, τι έμαθαν;
Οι απαντήσεις τους δείχνουν, πως όλα τα παιδιά ακούνε με μεγάλη προσοχή και ενδιαφέρον: Σεβασμός, ελευθερία, αγάπη, συναισθήματα, συμπόνια, οικογένεια, σπίτι, υιοθεσία, βοήθεια, φροντίδα, στείρωση, τσιπάκι, βόλτα, μαζεύω τις ακαθαρσίες, πέθανε και όχι ψόφησε κλπ
Αυτό το πρόγραμμα πραγματικά μπορεί, όχι μόνο να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει μικρούς και μεγάλους, αλλά μπορεί και να έχει άμεσες συνέπειες σε κάποια ζωάκια.
Ήταν πολλά παιδάκια που έλεγαν: "Κυρία, θα πω στο μπαμπά μου να μην ξαναδέσει τον Ρεξ, θα πω στη μαμά μου να μην έχουμε τη Λούσυ στο μπαλκόνι, θα πω να στειρώσουμε τις γάτες μας που είναι στην αυλή, γεννάνε συνέχεια και τα πατάνε τ' αυτοκίνητα, δε θα ξαναπάρω πουλάκι να το σκλαβώσω, θα βγάλω τη χελωνίτσα και το κουνελάκι μου στον κήπο, που μπορώ ν' αφήσω το ψαράκι μου για να μην είναι στη γυάλα κλπ
Θα πει κάποιος: Κι αν το πουν, οι γονείς θα το κάνουν;
Μπορεί και να το κάνουν..., γιατί μπορεί και οι ίδιοι να μη γνώριζαν, ή μπορεί η αθωότητα και η ευαισθησία του παιδιού τους να συγκινήσει κι εκείνους... μπορεί και να μη θέλουν να του χαλάσουν χατίρι..., Μπορεί, μπορεί, μπορεί...
Και κάπως έτσι, "μπορεί" και να αλλάξει προς το καλύτερο η ζωή κάποιου ζώου...
Σύμφωνα με τα λεγόμενα δασκάλων, κάποια παιδάκια που παρακολούθησαν και πέρυσι το πρόγραμμα, μετά έδειχναν μεγαλύτερη ευαισθησία σε ζωάκια που έβλεπαν στο δρόμο! Τους έδιναν να φάνε από το κουλούρι τους ή την τυρόπιτά τους, τους έβαζαν νερό και ήθελαν να τους βρουν σπίτι!
Επίσης, αρκετοί δάσκαλοι έρχονταν στο τέλος και μου έλεγαν, πως δε γνώριζαν πολλά από αυτά που άκουσαν και πως θα αλλάξουν αμέσως πράγματα σε σχέση με το ζωάκι τους!
Όλα αυτά μου δίνουν ελπίδα και πιστεύω, πως όσο πιο πολύ ενημερώνονται οι άνθρωποι, τόσο θα καλυτερεύουν οι σχέσεις τους με τα ζώα! Κι αν το σκεφτούμε καλύτερα, θα παραδεχθούμε όλοι, πως είναι πραγματικά πολύ άδικο να βασανίζονται ζωάκια από άγνοια και από λάθος πληροφόρηση πολλές φορές!
Και κυρίως τα παιδιά που είναι το μέλλον!!
Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί λοιπόν, γονείς και δάσκαλοι να μεγαλώσουμε παιδιά, που θα ζουν σε ένα πιο δίκαιο κόσμο για όλους!
Έναν κόσμο, όπου οι άνθρωποι θα θεωρούν όλα τα ζώα συγκατοίκους σ' αυτό τον πλανήτη και όχι υποδεέστερα όντα, θα τους συμπεριφέρονται δίκαια, θα σέβονται τα δικαιώματα και τα συναισθήματά τους, θα τους προσφέρουν μια αξιοπρεπή ζωή, γιατί την
δικαιούνται και δεν τους κάνουμε χάρη, δεν θα πιστεύουν, ότι ψοφάνε όταν φεύγουν από τη ζωή!
Κι όλ' αυτά θα γίνουν, αν τους περάσουμε μηνύματα ανθρωπιάς, σεβασμού, δικαιοσύνης, ελευθερίας, συμπόνιας!
Ξεκινώντας από τον εαυτό μας πρώτα ...
Γιατί αν εμείς αρχίσουμε να συμπεριφερόμαστε με σεβασμό σε όλα τα ζώα, τότε θα γινόμαστε το φωτεινό παράδειγμα για τα παιδιά μας, αφού αυτά από τις δικές μας πράξεις μαθαίνουν!
Ξέρω, πως το πρόβλημα της κακοποίησης και της εγκατάλειψης δεν θα λυθεί σήμερα, ούτε αύριο...Έχουμε δρόμο μπροστά μας ακόμα...
Η κακοποίηση και η εγκατάλειψη
έχουν γίνει μάστιγα σε τούτο τον τόπο!
Και τι ειρωνεία!
Είναι αυτός ο τόπος, αυτός ο λαός που καυχιέται, πως έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε όλο τον κόσμο...!
Είναι το ίδιο ειρωνικό, όταν καμαρώνει πως "έσωσε" ένα ζωάκι από το δρόμο και τελικά, το βασανίζει ο ίδιος μέσα στο σπίτι του!
Γιατί δυστυχώς, όσο κι αν μας πονάει αυτή η πικρή αλήθεια, είμαστε πολύ πίσω από πολλούς άλλους λαούς, σε σχέση με τα ζώα!
Κι αυτή η κατάσταση θα διαιωνίζεται όσο η παιδεία είναι ανύπαρκτη, όσο η μεσαιωνική νοοτροπία τρεφόμενη από την άγνοια και την παραπληροφόρηση καλά θα κρατεί και όσο οι νόμοι που υπάρχουν δεν θα τηρούνται!
Πάντα θα κυνηγάμε παραβάτες, που φυσικά είναι αδύνατον να τους δούμε και να τους βρούμε όλους...
Και καθημερινά θα μαζεύουμε εγκαταλελειμμένα ζωάκια, όπου ένα, δύο, πέντε θα βοηθάς και άλλα δέκα-είκοσι θα εμφανίζονται στους δρόμους...
Μια θλιβερή κατάσταση, μια οδυνηρή ιστορία χωρίς τέλος, με μάρτυρες αθώα πλάσματα που δεν έφταιξαν ποτέ σε τίποτα, απλά είχαν την ατυχία να βρεθούν στο δρόμο ανθρώπων χωρίς γνώσεις και κάποιες φορές, ίσως χωρίς ανθρωπιά!
Γι αυτό και ΠΡΕΠΕΙ να χτυπηθεί το κακό στη ΡΙΖΑ του!
Πως; Μέσω της παιδείας!!
Μπορεί αυτό να ακούγεται ουτοπικό, όμως καμία εξέλιξη δε θα υπήρχε ποτέ και σε τίποτα, αν κάποιοι δεν προσπαθούσαν και δεν πάλευαν γι αυτό!
Ξέρω, πως κανένας μας δε μπορεί ν` αλλάξει τον κόσμο μόνος του, όμως μπορεί να φυτέψει κάπου ένα σπόρο και κάποτε αυτός ο σπόρος θα ανθίσει και θα καρποφορήσει!
Ελένη Κασπίρη
Θετική εκπαιδεύτρια σκύλων